Parshvanatha or Parshva is the 23rd Tirthankara (“Ford builder”, i.e. savior) of the current era, according to Jainism, a religion of India.
Parshvanatha was the first Tirthankara for which there is historical evidence, but this evidence is intimately linked to legend. It is said to have preceded Mahavira, the most recent Tirthankara, about 250 years ago, who traditionally died in 527 BCE. A text indicates that Mahavira’s parents followed the teachings of Parshvanatha, but there is no evidence that Mahavira himself officially concluded a religious order founded by this teacher. Parshvanatha established the “quadruple restriction”, the four vows taken by his supporters (not to take life, steal, lie or own property) which, with the addition of Mahavira of the vow of celibacy, became the five “great vows “(mahavratas) of Jain ascetics. While Parshvanatha allowed monks to wear upper and lower clothing, Mahavira completely abandoned the clothing. According to tradition, the two sets of views were reconciled by a disciple of each of the Tirthankaras, and the supporters of Parshvanatha accepted the reforms of Mahavira.
The legends surrounding Parshvanatha emphasize their association with snakes. It is said that his mother saw a black snake crawl by his side before his birth, and in sculpture and painting, he always identifies himself with a canopy of snake hoods above his head. According to the accounts of the Jainist script Kalpa-sutra, Parshvanatha once saved a snake that had been trapped on a log in the fire of an ascetic. The serpent, who is later reborn as Dharana, the lord of the underground kingdom of nagas (snakes), protects Parshvanatha from a storm sent by a demon.
॥ Parshvanathasahasranamastotram Malayalam Lyrics ॥
॥ പാര്‍ശ്വനാഥസഹസ്രനാമസ്തോത്രം ॥
ശ്രീകല്യാണസാഗരസൂരികൃത
ശ്രീസരസ്വത്യൈ നമഃ ॥
പാര്‍ശ്വനാഥോ ജിനഃ ശ്രീമാന്‍ സ്യാദ്വാദീ പാര്‍ശ്വനായകഃ ।
ശിവതാതിര്‍ജനത്രാതാ ദദ്യാന്‍മേ സൌഖ്യമന്വഹം ॥ 1॥
നമസ്യന്തി നരാഃ സര്‍വേ ശീര്‍ഷേണ ഭക്തിഭാസുരാഃ ।
പാപസ്തോമമപാകര്‍തും തം പാര്‍ശ്വം നൌമി സര്‍വദം ॥ 2॥
യഥാര്‍ഥവാദിനാ യേനോന്‍മൂലിതാഃ ക്ലേശപാദപാഃ ।
തേനാനുഭൂയതേ ഋദ്ധിധീമതാ സൂക്ഷ്മദര്‍ശിനാ ॥ 3॥
ശംഭവേ പാര്‍ശ്വനാഥായ ശ്രീമതേ പരമാത്മനേ ।
നമഃ ശ്രീവര്‍ദ്ധമാനായ വിശ്വവ്യാധിഹരായ വൈ ॥ 4॥
ദര്‍വീകരഃ ശുഭധ്യാനാദ്ധരണേന്ദ്രമവാപ സഃ ।
യസ്മാത് പരമതത്ത്വജ്ഞാത് സുപാര്‍ശ്വാല്ലോകലോചനാത് ॥ 5॥
പ്രതിപൂര്‍ണം ധ്രുവം ജ്ഞാനം നിരാവരണമുത്തമം ।
വിദ്യതേ യസ്യ പാര്‍ശ്വസ്യ നിഖിലാര്‍ഥാവഭാസകം ॥ 6॥
യസ്മിനതീന്ദ്രിയേ സൌഖ്യമനന്തം വര്‍തതേ ഖലു ।
സ ശ്രദ്ധേയഃ സ ചാരാധ്യോ ധ്യേയഃ സൈവ നിരന്തരം ॥ 7॥
സപ്തവിഭക്തീനാം ശ്ലോകാഃ ।
തവ സ്തോത്രേണ കുര്‍വേ സ്വാം ജിഹ്വാം ദോഷശതാകുലാം ।
പൂതാമിദം ഭവാരണ്യേ ജന്തൂതാം ജന്‍മനഃ ഫലം ॥ 8॥
വരദായ നമസ്തുഭ്യം നമഃ ക്ഷീണാഷ്ടകര്‍മണേ ।
സാരദായ നമസ്തുഭ്യം നമോഽഭീഷ്ടാര്‍ഥദായിനേ ॥ 9॥
ശങ്കരായ നമസ്തുഭ്യം നമോ യഥാര്‍ഥദര്‍ശിനേ ।
വിപദ്ധര്‍ത്രേ നമസ്തുഭ്യം നമോ വിശ്വാര്‍ത്തിഹാരിണേ ॥ 10॥
ധര്‍മമൂര്‍ത്തേ നമസ്തുഭ്യം ജഗദാനന്ദദായിനേ ।
ജഗദ്ഭര്‍ത്രേ നമസ്തേഽപി നമഃ സകലദര്‍ശിനേ ॥ 11॥
സര്‍വജ്ഞായ നമസ്തുഭ്യം നമോ ബന്ധുരതേജസേ ।
ശ്രീകരായ നമസ്തുഭ്യമനന്തജ്ഞാനിനേ നമഃ ॥ 12॥
നാഥ ! ത്വച്ചരണാംഭോജസേവാരസികതത്പരാഃ ।
വിലസന്തി ശ്രിയം ഭവ്യാഃ സദോദയാ മഹീതലേ ॥ 13॥
ഇന്ദ്രാ അപി ഗുണാന്‍ വക്തും പാരം യസ്യ യയുര്‍നഹി ।
അസങ്ഖ്യേയാനനല്‍പാശ്ച ക്ഷമസ്തര്‍ഹി കഥം നരഃ ॥ 14॥
തഥാപി ജ്ഞാനമുഗ്ധോഽഹം ഭക്തിപ്രേരിതമാനസഃ ।
നാംനാമഷ്ടസഹസ്രേണ ത്വാം സ്തുവേ സൌഖ്യദായകം ॥ 15॥
ഇതി ശ്രീപാര്‍ശ്വനാഥനാമാവല്യാം സ്തുതിപ്രസ്താവനാ ॥
അഥ സഹസ്രനാമസ്തോത്രം ॥
അര്‍ഹന്‍ ക്ഷമാധരഃ സ്വാമീ ക്ഷാന്തിമാന്‍ ക്ഷാന്തിരക്ഷകഃ ।
അരിഞ്ജയഃ ക്ഷമാധാരഃ ശുഭംയുരചലസ്ഥിതിഃ ॥ 1॥
ലാഭകര്‍താ ഭയത്രാതാ ച്ഛദ്മാപേതോ ജിനോത്തമഃ ।
ലക്ഷ്മണോ നിശ്ചലോഽജന്‍മാ ദേവേന്ദ്രോ ദേവസേവിതഃ ॥ 2॥
ധര്‍മനാഥോ മനോജ്ഞാങ്ഗോ ധര്‍മിഷ്ടോ ധര്‍മദേശകഃ ।
ധര്‍മരാജഃ പരാതജ്ഞോ ധര്‍മജ്ഞോ ധര്‍മതീര്‍ഥകൃത് ॥ 3॥
സദ്ധേര്യാല്‍പിതഹംസാദ്രിസ്തത്രഭവാന്‍ നരോത്തമഃ ।
ധാര്‍മികോ ധര്‍മധൌരേയോ ധൃതിമാന്‍ ധര്‍മനായകഃ ॥ 4॥
ധര്‍മപാലഃ ക്ഷമാസദ്മാ(ദ്മ) ധര്‍മസാരഥിരീശ്വരഃ ।
ധര്‍മാധ്യക്ഷോ നരാധീശോ ധര്‍മാത്മാ ധര്‍മദായകഃ ॥ 5॥
ധര്‍മവാന്‍ ധര്‍മസേനാനീരചിന്ത്യോ ധീരധീരജഃ ।
ധര്‍മഘോഷഃ പ്രകാശാത്മാ ധര്‍മീ ധര്‍മപ്രരൂപകഃ ॥ 6॥
ബഹുശ്രുതോ ബഹുബുദ്ധിര്‍ധര്‍മാര്‍ഥീ ധര്‍മവിജ്ജിനഃ ।
ദേവഃ സനാതനോഽസങ്ഗോഽനല്‍പകാന്തിര്‍മനോഹരഃ ॥ 7॥
ശ്രീമാന്‍ പാപഹരോ നാഥോഽനീശ്വരോഽബന്ധനോഽരജാഃ ।
അചിന്ത്യാത്മാഽനഘോ വീരോഽപുനര്‍ഭവോ ഭവോജ്ഝിതഃ ॥ 8॥
സ്വയംഭൂഃ ശങ്കരോ ഭൂഷ്ണുരനുത്തരോ ജിനോത്തമഃ ।
വൃഷഭഃ സൌഖ്യദോഽസ്വപ്നോഽനന്തജ്ഞാനീ നരാര്‍ചിതഃ ॥ 9॥
ആത്മജ്ഞോ വിശ്വവിദ് ഭവ്യോഽനന്തദര്‍ശീ ജിനാധിപഃ ।
വിശ്വവ്യാപീ ജഗത്പാലോ വിക്രമീ വീര്യവാന്‍ പരഃ ॥ 10॥
വിശ്വബന്ധുരമേയാത്മാ വിശ്വേശ്വരോ ജഗത്പതിഃ ।
വിശ്വേനോ വിശ്വപോ വിദ്വാന്‍ വിശ്വനാഥോ വിഭുഃ പ്രഭുഃ ॥ 11॥
അര്‍ഹത് ശതം ॥ 100॥
വീതരാഗഃ പ്രശാന്താരിരജരോ വിശ്വനായകഃ ।
വിശ്വാദ്ഭുതോ നിഃസപത്നോ വികാശീ വിശ്വവിശ്രുതഃ ॥ 1॥
വിരക്തോ വിബുധൈഃ സേവ്യോ വൈരങ്ഗികോ വിരാഗവാന്‍ ।
പ്രതീക്ഷ്യോ വിമലോ ധീരോ വിശ്വേശോ വീതമത്സരഃ ॥ 2॥
വികസ്വരോ ജനശ്രേഷ്ഠോഽരിഷ്ടതാതിഃ ശിവങ്കരഃ ।
വിശ്വദൃശ്വാ സദാഭാവീ വിശ്വഗോ വിശദാശയഃ ॥ 3॥
വിശിഷ്ടോ വിശ്വവിഖ്യാതോ വിചക്ഷണോ വിശാരദഃ ।
വിപക്ഷവര്‍ജിതോഽകാമോ വിശ്വേഡ് വിശ്വൈകവത്സലഃ ॥ 4॥
വിജയീ ജനതാബന്ധുര്‍വിദ്യാദാതാ സദോദയഃ ।
ശാന്തിദഃ ശാസ്രവിച്ഛംഭുഃ ശാന്തോ ദാന്തോ ജിതേന്ദ്രിയഃ ॥ 5॥
വര്‍ദ്ധമാനോ ഗതാതങ്കനേ വിനായകോജ്ഝിതോഽക്ഷരഃ ।
അലക്ഷ്യോഽഭീഷ്ടദോഽകോപോഽനന്തജിത് വദതാം വരഃ ॥ 6॥
വിമുക്തോ വിശദോഽമൂര്‍തോ വിജ്ഞോ വിശാല അക്ഷയഃ ।
അമൂര്‍താത്മാഽവ്യയോ ധീമാന്‍ തത്ത്വജ്ഞോ ഗതകല്‍മുഷഃ ॥ 7॥
ശാന്താത്മാ ശാശ്വതോ നിത്യസ്രികാലജ്ഞസ്രികാലവിത് ।
ത്രൈലോക്യപൂജിതോഽവ്യക്തോ വ്യക്തവാക്യോ വിദാം വരഃ ॥ 8॥
സര്‍വജ്ഞഃ സത്യവാക് സിദ്ധഃ സോമമൂര്‍തിഃ പ്രകാശകൃത് ।
സിദ്ധാത്മാ സര്‍വദേവേശോഽജയ്യോഽമേയര്‍ദ്ധിരസ്മരഃ ॥ 9॥
ക്ഷമായുക്തഃ ക്ഷമാചഞ്ചുഃ ക്ഷമീ സാക്ഷീ പുരാതനഃ ।
പരമാത്മാ പരത്രാതാ പുരാണഃ പരമദ്യുതിഃ ॥ 10॥
പവിത്രഃ പരമാനന്ദഃ പൂതവാക് പരമേശ്വരഃ ।
പൂതോഽജേയഃ പരഞ്ജ്യോതിരനീഹോ വരദോഽരഹാഃ ॥ 11॥
വീതരാഗശതം ॥ 200॥
തീര്‍ഥങ്കരസ്തതശ്ലോകസ്തീര്‍ഥേശസ്തീര്‍ഥമണ്ഡനഃ ।
തത്ത്വമൂര്‍ത്തിസങ്ഖ്യേയസ്തീര്‍ഥകൃത് തീര്‍ഥനായകഃ ॥ 1॥
വീതദംഭഃ പ്രസന്നാത്മാ താരകസ്തീര്‍ഥലോചനഃ ।
തീര്‍ഥേന്ദ്രസ്ത്വാഗവാന്‍ ത്യാഗീ തത്ത്വവിത് ത്യക്തസംസൂതിഃ ॥ 2॥
തമോഹര്‍താ ജിതദ്വേഷസ്തീര്‍ഥാധീശോ ജഗത്പ്രിയഃ ।
തീര്‍ഥപസ്തീര്‍ണസംസാരസ്താപഹൃത് താരലോചനഃ ॥ 3॥
തത്ത്വാത്മാ ജ്ഞാനവിത് ശ്രേഷ്ഠോ ജഗന്നാഥോ ജഗദ്വിഭുഃ ।
ജഗജ്ജൈത്രോ ജഗത്കര്‍താ ജഗജ്ജ്യേഷ്ഠോ ജഗദ്ഗുരു: ॥ 4॥
ജഗദ്ധയേയോ ജഗദ്വന്ദ്യോ ജ്യോതിമാ(ഷ്മാ) ) ന്‍ ജഗതഃ പതിഃ ॥ 5॥
ജിതമോഹോ ജിതാനങ്ഗോ ജിതനിദ്രോ ജിതക്ഷയഃ ।
ജിതവൈരോ ജിതക്ലേശോ ജഗദ്ഗ്രൈവേയകഃ ശിവഃ ॥ 6॥
ജനപാലോ ജിതക്രോധോ ജനസ്വാമീ ജനേശിതാ ।
ജഗത്ത്രയമനോഹാരീ ജഗദാനന്ദദായകഃ ॥ 7॥
ജിതമാനോ ജിതാഽഽകല്‍പോ ജനേശോ ജഗദഗ്രഗഃ ।
ജഗത്ബന്ധുര്‍ജഗത്സ്വാമീ ജനേഡ് ജഗത്പിതാമഹഃ ॥ 8॥
ജിഷ്ണുര്‍ജയീ ജഗദ്രക്ഷോ വിശ്വദര്‍ശീ ജിതാമയഃ ।
ജിതലോഭോ ജിതസ്നേഹോ ജഗച്ചന്ദ്രോ ജഗദ്രവിഃ ॥ 9॥
നൃമനോജവസഃ ശക്തോ ജിനേന്ദ്രോ ജനതാരകഃ ।
അലങ്കരിഷ്ണുരദ്വേഷ്യോ ജഗത്ത്രയവിശേഷകഃ ॥ 10॥
ജനരക്ഷാകരഃ കര്‍താ ജഗച്ചൂഡാമണിര്‍വരഃ ।
ജ്യായാന്‍ ജിതയഥാജാതോ ജാഡ്യാപഹോ ജഗത്പ്രഭുഃ ॥ 11॥
ജന്തുസൌഖ്യകരോ ജന്‍മജരാമരണവര്‍ജിതഃ ।
ജന്തുസേവ്യോ ജഗദ്വ്യാപ്തോ ജ്വലത്തേജാ അകല്‍കനഃ ॥ 12॥
ജിതസര്‍വോ ജനാധാരസ്തീര്‍ഥരാട് തീര്‍ഥദേശകഃ ।
നരപൂജ്യോ നരമാന്യോ ലഡാനലഘനാഘനഃ ॥ 13॥
തീര്‍ഥശതം ॥ 300॥
ദേവദേവഃ സ്ഥിരഃ സ്ഥാസ്നുഃ സ്ഥേഷ്ടഃ സ്ഥേയോ ദയാപരഃ ।
സ്ഥാവരോ ദാനവാന്‍ ദാതാ ദയായുക്തോ ദയാനിധിഃ ॥ 1॥
ദമിതാരിര്‍ദയാധാമാ ദയാലുര്‍ദാനതത്പരഃ ।
സ്ഥവിഷ്ടോ ജനതാധാരഃ സ്ഥവീയാന്‍ ദേവതല്ലജഃ ॥ 2॥
സ്ഥേയാന്‍ സൂക്ഷ്മവിചാരജ്ഞോ ദുഃസ്ഥഹര്‍താ ദയാചണഃ ।
ദയാഗര്‍ഭോ ദയാപൂതോ ദേവാര്‍ച്യോ ദേവസത്തമഃ ॥ 3॥
ദീപ്തോ ദാനപ്രദോ ദിവ്യോ ദുന്ദുഭിധ്വനിരുത്തമഃ ।
ദിവ്യഭാഷാപതിശ്ചാരുര്‍ദമീ ദേവമതല്ലികഃ ॥ 4॥
ദാന്താത്മാ ദേവസേവ്യോഽപി ദിവ്യമൂര്‍തിര്‍ദയാധ്വജഃ ।
ദക്ഷോ ദയാകരഃ കംരോ ദാനാല്‍പിതസുരദ്രുമഃ ॥ 5॥
ദുഃഖഹരോ ദയാചഞ്ചുര്‍ദലിതോത്കടകല്‍മുഷഃ ।
ദൃഢധര്‍മാ ദൃഢാചാരോ ദൃഢവ്രതോ ദമേശ്വരഃ ॥ 6॥
ദൃഢശീലോ ദൃഢപുണ്യോ ദൃ(ദ്ര) ഢീയത് ദമിതേന്ദ്രിയഃ
ദൃഢക്രിയോ ദൃഢധൈര്യോ ദാക്ഷിണ്യോ ദൃഢസംയമഃ ॥ 7॥
ദേവപ്രഷ്ടോ ദയാശ്രേഷ്ഠോ വ്യതീതാശേഷബന്ധനഃ ।
ശരണ്യോ ദാനശൌണ്ഡീരോ ദാരിദ്ര്യച്ഛേദകഃ സുധീഃ ॥ 8॥
ദയാധ്യക്ഷോ ദുരാധര്‍ഷോ ധര്‍മദായകതത്പരഃ ।
ധന്യഃ പുണ്യമയഃ കാന്തോ ധര്‍മാധികരണീ സഹഃ ॥ 9॥
നിഃകലങ്കോ നിരാധാരോ നിര്‍മലോ നിര്‍മലാശയഃ ।
നിരാമയോ നിരാതങ്ഗോ നിര്‍ജരോ നിര്‍ജരാര്‍ചിതഃ ॥ 10॥
നിരാശംസോ നിരാകാങ്ക്ഷോ നിര്‍വിഘ്നോ ഭീതിവര്‍ജിതഃ ।
നിരാമോ നിര്‍മമഃ സൌംയോ നിരഞ്ജനോ നിരുത്തരഃ ॥ 11॥
നിര്‍ഗ്രന്ഥോ നിഃക്രിയഃ സത്യോ നിസ്സങ്ഗോ നിര്‍ഭയോഽചലഃ ।
നിര്‍വികല്‍പോ നിരസ്താംഹോ നിരാബാധോ നിരാശ്രവഃ ॥ 12॥
ദേവശതം ॥ 400॥
ആത്മഭൂഃ ശംഭവോ വിഷ്ണുഃ കേശവഃ സ്ഥവിരോഽച്യുതഃ ।
പരമേഷ്ഠീ വിധിര്‍ധാതാ ശ്രീപതിര്‍നാഗല(ലാ) ച്ഛനഃ ॥ 1॥
ശതധൃതിഃ ശതാനന്ദഃ ശ്രീവത്സോഽധോക്ഷജോ ഹരിഃ ।
വിശ്വംഭരോ ഹരിസ്വാമീ സര്‍പേശോ വിഷ്ടരശ്രവാഃ ॥ 2॥
സുരജ്യേഷ്ഠശ്ചതുര്‍വക്ത്രോ ഗോവിന്ദഃ പുരുഷോത്തമഃ ।
അഷ്ടകര്‍ണശ്ചതുരാസ്യശ്ചതുര്‍ഭുജഃ സ്വഭൂഃ കവിഃ ॥ 3॥
സാത്ത്വികഃ കമനോ വേധാസ്രിവിക്രമോ കുമോദകഃ ।
ലക്ഷ്മീവാന്‍ ശ്രീധരഃ സ്രഷ്ടാ ലബ്ധവര്‍ണഃ പ്രജാപതിഃ ॥ 4॥
ധ്രുവഃ സൂരിരവിജ്ഞേയഃ കാരുണ്യോഽമിതശാസനഃ ।
ദോഷജ്ഞഃ കുശലോഽഭിജ്ഞഃ സുകൃതീ മിത്രവത്സലഃ ॥ 5॥
പ്രവീണോ നിപുണോ ബുദ്ധോ വിദഗ്ധഃ പ്രതിഭാന്വിതഃ ।
ജനാനന്ദകരഃ ശ്രാന്തഃ പ്രാജ്ഞോ വൈജ്ഞാനികഃ പടുഃ ॥ 6॥
ധര്‍മചക്രീ കൃതീ വ്യക്തോ ഹൃദയാലുര്‍വദാവദഃ ।
വാചോയുക്തിപടുര്‍വക്താ വാഗീശഃ പൂതശാസനഃ ॥ 7॥
വേദിതാ പരമഃ പൂജ്യഃ പരബ്രഹ്മപ്രദേശകഃ ।
പ്രശമാത്മാ പരാദിത്യഃ പ്രശാന്തഃ പ്രശമാകരഃ ॥ 8॥
ധനീശ്വരോ യഥാകാമീ സ്ഫാരധീര്‍നിരവഗ്രഹഃ ।
സ്വതന്ത്രഃ സ്ഫാരശൃങ്ഗാരഃ പദ്മേശഃ സ്ഫാരഭൂഷണഃ ॥ 9॥
സ്ഫാരനേത്രഃ സദാതൃപ്തഃ സ്ഫാരമൂര്‍തിഃ പ്രിയംവദഃ ।
ആത്മദര്‍ശീ സദാവന്ദ്യോ ബലിഷ്ടോ ബോധിദായകഃ ॥ 10॥
ബുദ്ധാത്മാ ഭാഗ്യസംയുക്തോ ഭയോജ്ഝിതോ ഭവാന്തകഃ ।
ഭൂതനാഥോ ഭയാതീതോ ബോധിദോ ഭവപാരഗഃ ॥ 11॥
ആത്മശതം ॥ 500॥
മഹാദേവോ മഹാസാധുര്‍മഹാന്‍ ഭുനീന്ദ്രസേവിതഃ ।
മഹാകീര്‍തിര്‍മഹാശക്തിമഹാവീര്യോ മഹായതിഃ ॥ 1॥
മഹാവ്രതോ മഹാരാജോ മഹാമിത്രോ മഹാമതിഃ ।
മഹേശ്വരോ മഹാഭിക്ഷുര്‍മുനീന്ദ്രോ ഭാഗ്യഭാക് ശമീ ॥ 2॥
മഹാധൃതിര്‍മഹാകാന്തിര്‍മഹാതപാ മഹാപ്രഭുഃ ।
മഹാഗുണോ മഹാശ്ലീലോ മഹാജിനോ മഹാപതിഃ ॥ 3॥
മഹാമഹാ മഹാശ്ലോകോ മഹാബുദ്ധിര്‍മഹോദയഃ ।
മഹാനന്ദോ മഹാധീരോ മഹാനാഥോ മഹാബലഃ ॥ 4॥
മഹാവീരോ മഹാധര്‍മാ മഹാനേതാ മഹായശാഃ ।
മഹാസൂനുര്‍മഹാസ്വാമീ മഹേശഃ പരമോദയഃ ॥ 5॥
മഹാക്ഷമോ മഹാഭാഗ്യോ മഹോദര്‍കോ മഹാശയഃ ।
മഹാപ്രാജ്ഞോ മഹാചേതാ മഹാപ്രഭോ മഹേശിതാ ॥ 6॥
മഹാസത്ത്വോ മഹാശതേ മഹാശാസ്രോ മഹര്‍ദ്ധികഃ ।
മഹാബോധിര്‍മഹാധീശോ മഹാമിശ്രോ മഹാക്രിയഃ ॥ 7॥
മഹാബന്ദുര്‍മഹായോഗീ മഹാത്മാ മഹസാമ്പതിഃ ।
മഹാലബ്ധിര്‍മഹാപുണ്യോ മഹാവാക്യോ മഹാദ്യുതിഃ ॥ 8॥
മഹാലക്ഷ്യീര്‍മഹാചാരോ മഹാജ്ദ്യോതിര്‍മഹാശ്രുതഃ ।
മഹാമനാ മഹാമൂര്‍ത്തിര്‍മഹേഭ്യഃ സുന്ദരോ വശീ ॥ 9॥
മഹാശീലോ മഹാവിദ്യോ മഹാപ്തോ ഹി മഹാവിഭുഃ ।
മഹാജ്ഞാനോ മഹാധ്യാനോ മഹോദ്യമോ മഹോത്തമഃ ॥ 10॥
മഹാസൌഖ്യോ മഹാധ്യേയോ മഹാഗതിര്‍മഹാനരഃ ।
മഹാതോഷോ മഹാധൈര്യോ മഹേന്ദ്രോ മഹിമാലയഃ ॥ 11॥
മഹാസുഹൃന്‍മഹാസഖ്യോ മഹാതനുര്‍മഹാധിഭൂഃ ।
യോഗാത്മാ യോഗവിത് യോഗീ ശാസ്താ യമീ യമാന്തകൃത് ॥ 12॥
മഹാശതം ॥ 600॥
ഹര്‍ഷദഃ പുണ്യദസ്തുഷ്ടഃ സന്തോഷീ സുമതിഃ പതിഃ ।
സഹിഷ്ണുഃ പുഷ്ട(ഷ്ടി) ദഃ പുഷ്ടഃ സര്‍വംസഹഃ സദാഭവഃ ॥ 1॥
സര്‍വകാരണികഃ ശിഷ്ടോ ലഗ്നകഃ സാരദോഽമലഃ ।
ഹതകര്‍മാ ഹതവ്യാധിര്‍ഹതാത്തിര്‍ഹതദുര്‍ഗതിഃ ॥ 2॥
പുണ്യവാന്‍ മിത്രയുര്‍മേധ്യഃ പ്രതിഭൂര്‍ധര്‍മമന്ദിരഃ ।
യശസ്വീ സുഭഗഃ ശുഭ്രസ്ത്രിഗുപ്തോ ഹതദുര്‍ഭഗഃ ॥ 3॥
ഹൃഷീകേശോഽപ്രതര്‍ക്യാത്മാഽനന്തദൃഷ്ടിരതീന്ദ്രിയഃ ।
ശിവതാതിരചിന്ത്യര്‍ദ്ധിരലേപോ മോക്ഷദായകഃ ॥ 4॥
ഹതദുഃഖോ ഹതാനങ്ഗോ ഹതക്ലേശകദംബകഃ।
സംയമീ സുഖരോഽദ്വിഷ്ടഃ പരാദ്ധര്യോ ഹതപാതകഃ ॥ 5॥
ശേഭുഖീശഃ സുപ്രസന്നഃ ക്ഷേമങ്കരോ ദയാലയഃ ।
സ്തവനാര്‍ഹോ വിരാഗാര്‍ഹസ്തപസ്വീ ഹര്‍ഷസംയുതഃ ॥ 6॥
അചലാത്മാഽഖിലജ്യോതിഃ ശാന്തിമാനരിമര്‍ദനഃ ।
അരിഘ്നോഽപുനരാവൃത്തിരരിഹര്‍താഽരിഭഞ്ജകഃ ॥ 7॥
അരോഷണോഽപ്രമേയാത്മാഽധ്യാത്മഗംയോ യതീശ്വരഃ ।
അനാധാരോ യമോപേതഃ പ്രഭാസ്വരഃ സ്വയമ്പ്രഭഃ ॥ 8॥
അര്‍ചിതോ രതിമാനാപ്തോ രമാകരോ രമാപ്രദഃ ।
അനീര്‍ഷ്യാലുരശോകോഽഗ്ര്യോഽവദ്യഭിന്നവിശ്വരഃ ॥ 9॥
അനിഘ്നോഽകിഞ്ചനഃ സ്തുത്യഃ സജ്ജനോപാസിതക്രമഃ ।
അവ്യാബാധഃ പ്രഭൂതാത്മാ പാരഗതഃ സ്തുതീശ്വരഃ ॥ 10॥
യോഗിനാഥഃ സദാമോദഃ സദാധ്യേയോഽഭിവാദകഃ ।
സദാമിശ്രഃ സദാഹര്‍ഷഃ സദാസൌഖ്യഃ സദാശിവഃ ॥ 11॥
ഹര്‍ഷശതം ॥ 700॥
ജ്ഞാനഗര്‍ഭോ ഗണശ്രേഷ്ഠോ ജ്ഞാനയുക്തോ ഗുണാകരഃ ।
ജ്ഞാനചഞ്ചുര്‍ഗതസ്തേശോ ഗുണവാന്‍ ഗുണസാഗരഃ ॥ 1॥
ജ്ഞാനദോ ജ്ഞാനവിഖ്യാതോ ജ്ഞാനാത്മാ ഗൂഢഗോചരഃ ।
ജ്ഞാനസിദ്ധികരോ ജ്ഞാനീ ജ്ഞാനജ്ഞോ ജ്ഞാനനായകഃ ॥ 2॥
ജ്ഞാനാഽമിത്രഹരോ ഗോപ്താ ഗൂഢാത്മാ ജ്ഞാനഭൂഷിതഃ ।
ജ്ഞാനതത്ത്വോ ഗുണഗ്രാമോ ഗതശത്രുര്‍ഗതാതുരഃ ॥ 3॥
ജ്ഞാനോത്തമോ ഗതാശങ്കോ ഗംഭീരോ ഗുണമന്ദിരഃ ।
ജ്ഞാതജ്ഞേയോ ഗദാപേതോ ജ്ഞാനത്രിതയസാധകഃ ॥ 4॥
ജ്ഞാനാബ്ധിഃ ഗീര്‍പതിഃ സ്വസ്ഥോ ജ്ഞാനഭാക് ജ്ഞാനസര്‍വഗഃ ।
ജ്ഞാതഗോത്രോ ഗതശോച്യഃ സദ്ഗുണരത്നരോഹണഃ ॥ 5॥
ജ്ഞാനോത്കൃഷ്ടോ ഗതദ്വേഷോ ഗരിഷ്ഠഗീഃ ഗിരാം പതിഃ ।
ഗണാഗ്രണീര്‍ഗുണജ്യേഷ്ഠോ ഗരീയാന്‍ ഗുണമനോഹരഃ ॥ 6॥
ഗുണജ്ഞോ ജ്ഞാതവൃത്താന്തോ ഗുരുര്‍ജ്ഞാനപ്രകാശകഃ ।
വിശ്വചഞ്ചുര്‍ഗതാകല്‍പോ ഗരിഷ്ഠോ ഗുണപേടകഃ ॥ 7॥
ഗംഭീരധീര്‍ഗുണാധാരോ ഗുണഖാനിര്‍ഗുണാലയഃ ।
ജ്ഞാതാഭിധോ ഗതാകാങ്ക്ഷോ ജ്ഞാനപതിര്‍ഗതസ്തുഹഃ ॥ 8॥
ഗുണീ ജ്ഞാതരഹഃകര്‍മാ ക്ഷേമീ ജ്ഞാനവിചക്ഷണഃ ।
ഗണേശോ ജ്ഞാതസിദ്ധാന്തോ ഗതകഷ്ടോ ഗഭീരവാക് ॥ 9॥
ഗതഗത്യാഗതിര്‍ഗുണ്യോ ഗീര്‍വാണവാക് പുരോഗമഃ ।
ഗീര്‍വാണേന്ദ്രോ ഗതഗ്ലാസ്നുര്‍ഗതമോഹോ ദരോജ്ഝിതഃ ॥ 10॥
ഗീര്‍വാണപൂജിതോ വന്ദ്യോഽന(നി) ന്ദ്യോ ഗീര്‍വാണസേവിതഃ ।
സ്വേദജ്ഞോ ഗതസംസാരോ ഗീര്‍വാണരാട് പുരഃസരഃ ॥ 11॥
ഘാതികര്‍മവിനിര്‍മുക്തോ ഖേദഹര്‍താ ഘനധ്വനിഃ ।
ഘനയോഗോ ഘനജ്ഞാനോ ഘനദോ ഘനരാഗഹൃത് ॥ 12॥
ഉത്തമാത്മാ ഗതാബാധോ ഘനബോധസമന്വിതഃ ।
ഘനധര്‍മാ ഘനശ്രേയോ ഗീര്‍വാണേന്ദ്രശിരോമണിഃ ॥ 13॥
ജ്ഞാനശതം ॥ 800॥
ഐശ്വര്യമണ്ഡിതഃ കൃഷ്ണോ മുമുക്ഷുര്ലോകനായകഃ ।
ലോകേശഃ പുണ്ഡരീകാക്ഷോ ലോകേഡ് ലോകപുരന്ദരഃ ॥ 1॥
ലോകാര്‍കോ ലോകരാട് സാര്‍വോ ലോകേശോ ലോകവല്ലഭഃ ।
ലോകജ്ഞോ ലോകമന്ദാരോ ലോകേന്ദ്രോ ലോകകുഞ്ജരഃ ॥ 2॥
ലോകാര്‍ച്യോ ലോകശൌണ്ഡീരോ ലോകവില്ലോകസംസ്തുതഃ ।
ലോകേനോ ലോകധൌരേയോ ലോകാഗ്ര്യോ ലോകരക്ഷകഃ ॥ 3॥
ലോകാനന്ദപ്രദഃ സ്ഥാണുഃ ശ്രമണോ ലോകപാലകഃ ।
ഐശ്വര്യശോഭിതോ ബഭ്രുഃ ശ്രീകണ്ഠോ ലോകപൂജിതഃ ॥ 4॥
അമൃതാത്മോത്തമാധ്യാന ഈശാനോ ലോകസേവിതഃ ।
ഐശ്വര്യകാരകോ ലോകവിഖ്യാതോ ലോകധാരകഃ ॥ 5॥
മൃത്യുഞ്ജയോ നരധ്യേയോ ലോകബന്ധുര്‍നരേശിതാ ।
ലോകചന്ദ്രോ നരാധാരോ ലോകചക്ഷുരനീശ്വരഃ ॥ 6॥
ലോകപ്രേഷ്ഠോ നരവ്യാപ്തോ ലോകസിംഹോ നരാധിഭൂഃ ।
ലോകനാഗോ നരഖ്യാതോ ലോഭഭില്ലോകവത്സലഃ ॥ 7॥
വാമദേവോ നരജ്യായാന്‍ ലോകഭര്‍താ നരാഗ്രഗഃ ।
ലോകവിഭുര്‍നരദൃശ്വാ ലോകപോ ലോകഭാസ്കരഃ ॥ 8॥
ലോകദര്‍ശീ നരജ്യേഷ്ഠോ ലോകവന്ദ്യോ നരാധിപഃ ।
ലോകശാസ്താ നരവ്യാധിഹര്‍താ ലോകവിഭാവകഃ ॥ 9॥
സുമേധാ ലോകബര്‍ഹിഷ്ടഃ സത്യാശീര്ലോകവന്ദിതഃ ।
ഋദ്ധികര്‍താ നരസ്വാമീ ഋദ്ധിമാന്‍ ലോകദേശകഃ ॥ 10॥
പ്രമാണം പ്രണവഃ കാംയ ഇ(ഈ) ശിതോത്തമസംവരഃ ।
ഇഭ്യ ഉത്തമസംവേഗ ഇന ഉത്തമപൂരുഷഃ ॥ 11॥
സ്തുത്ദ്യാ(ത്യ) ര്‍ഹ ഉത്തമാസേവ്യോഽദഭ്രതേജാ അഹീശ്വരഃ ।
ഉത്തമാഖ്യഃ സുഗുപ്താത്മാ മന്താ തജ്ഞഃ പരിവൃഢഃ ॥ 12॥
ലോലുപധ്നോ നിരസ്തൈനാഃ സുവ്രതോ വ്രതപാലകഃ ।
അശ്വസേനകുലാധാരോ നീലവര്‍ണവിരാജിതഃ ॥ 13॥
ഐശ്വര്യശതം ॥ 900॥
കല്യാണഭാഗ് ഭുനിശ്രേഷ്ഠശ്ചതുര്‍ധാ മര്‍ത്യസേവിതഃ ।
കാംയദഃ കര്‍മശത്രുഘ്നഃ കല്യാണാത്മാ കലാധരഃ ॥ 1॥
കര്‍മഠഃ കേവലീ കര്‍മകാഷ്ടാഗ്നിഃ കരുണാപരഃ ।
ചക്ഷുഷ്യശ്ചതുരഃ കര്‍മമുക്തഃ കല്യാണമന്ദിരഃ ॥ 2॥
ക്രിയാദക്ഷ ക്രിയാനിഷ്ഠഃ ക്രിയാവാന്‍ കാമിതപ്രദഃ ।
കൃപാചണഃ കൃപാചഞ്ചുഃ കീര്‍തിദഃ കപടോജ്ഝിതഃ ॥ 3॥
ചന്ദ്രപ്രഭഃ ഛലോച്ഛേദീ ചന്ദ്രോപാസിതപത്കജഃ ।
ക്രിയാപരഃ കൃപാഗാരഃ കൃപാലുഃ കേശദുര്‍ഗതഃ ॥ 4॥
കാരണം ഭദ്രകൂപാരഃ കലാവിത് കുമതാന്തകൃത് ।
മദ്രപൂര്‍ണഃ കൃതാന്തജ്ഞഃ കൃതകൃത്യഃ കൃപാപരഃ ॥ 5॥
കൃതജ്ഞഃ കമലാദാതാ കൃതാന്താര്‍ഥപ്രരൂപകഃ ।
ഭദ്രമൂര്‍തിഃ കൃപാസിന്ധുഃ കാമഘടഃ കൃതക്രിയഃ ॥ 6॥
കാമഹാ ശോചനാതീതഃ കൃതാര്‍ഥഃ കമലാകരഃ ।
ചാരുമൂര്‍തിശ്ചിദാനന്ദശ്ചിന്താമണിശ്ചിരന്തനഃ ॥ 7॥
ചിദാനന്ദമയശ്ചിന്താവര്‍ജിതോ ലോഭതര്‍ജിതഃ ।
കര്‍മഹാ ബന്ധമോക്ഷജ്ഞഃ കൃപാവാന്‍ കാന്തികാരകഃ ॥ 8॥
കജനേത്രോ നരത്രാതാ കൃതപുണ്യഃ കൃതാന്തവിത് ।
ലോകാഗ്രണീവി(ര്‍വി) രോധഘ്നഃ കീര്‍തിമാന്‍ ഖഗസേവിതഃ ॥ 9॥
അയാചിതോ മഹോത്സാഹശ്ചിദൂപശ്ചിന്‍മയോ വൃതിഃ ।
ഭദ്രയുക്തഃ സ്വയംബുദ്ധോഽനല്‍പബുദ്ധിര്‍ദമേശിതാ ॥ 10॥
വിശ്വകര്‍മാ കലാദക്ഷഃ കല്‍പവൃക്ഷഃ കലാനിധിഃ ।
ലോഭതിരസ്കൃതഃ സൂക്ഷ്മോ ലോഭഹൃത് കൃതലക്ഷണഃ ॥ 11॥
ലോകോത്തമോ ജനാധീശോ ലോകധാതാ കൃപാലയഃ ।
സൂക്ഷ്മദര്‍ശ്യേന്ദുനീലാഭോ ലോകാവതംസകഃ ക്ഷമഃ ॥ 12॥
ശിഷ്ടേഷ്ടോഽപ്രതിഭഃ ശാന്തിശ്ഛത്രത്രയവിഭൂഷിതഃ ।
ചാമീകരാസനാരൂഢഃ ശ്രീശഃ കല്യാണശാസനഃ ॥ 13॥
കര്‍മണ്യോഽത്രഭവാന്‍ ഭദ്രഃ ശാന്തികരഃ പ്രജാഹിതഃ ।
ഭവ്യമാനവകോടീരോ മുക്തിജാനിഃ ശ്രിയാന്നിധിഃ ॥ 14॥
കല്യാണശതം ॥ 1000॥ ഛ ॥
അമൂനി തവ നാമാനി പഠന്തി യേ നരോത്തമാഃ ।
ഭവേയുഃ സമ്പദസ്തേഷാം സിദ്ധയശ്ചാപി മഞ്ജുലാഃ ॥ 1॥
സ്വാമിന്‍ ! ജിഹവാസഹസ്രോഽപി വഞ്ചു ശക്തോ ന തേ ഗുണാന്‍ ।
സഹസ്രാക്ഷോ ന തേ രൂപശ്രിയം നിരീക്ഷിതും ക്ഷമഃ ॥ 2॥
ത്വച്ചേതസി പ്രവര്‍തേഽഹമിത്യുദന്തോ ഹി ദുര്ലഭഃ ।
മച്ചിത്തേ വിദ്യസേ ത്വം ചേത് ദേവേനാന്യേന പൂര്യതാം ॥ 3॥
ഹര്‍ഷബാഷ്പജലൈര്‍ഭവ്യൈര്‍മന്നേത്രേ ത്വന്‍മുഖാശ്രിതേ ।
അന്യപ്രേക്ഷണസംഭൂതം ക്ഷാലയ(യേ) താം മലം നിജം ॥ 4॥
ത്വദ്വക്ത്രസങ്ഗിനീ നേത്രേ ത്വത്പരീഷ്ടികരൌ കരൌ ।
ത്വദ്ഗുണഗ്രാഹകേ ശ്രോത്രേ ഭൂയാസ്താം മേ മുദാ സദാ ॥ 5॥
ഋദ്ധിത്വം ഹി പ്രഭുത്വം വാ മനോവാച്ഛിതമന്വഹം ।
സൌഭാഗ്യത്വം നൃപത്വം വൈ ലഭേരന്‍ തവ ഭക്തിതഃ ॥ 6॥
ത്വമസി നാഥ! ഭവാര്‍ണവനാവികസ്ത്വമസി സൌഖ്യകദംബകകാരകഃ ।
ത്വമസി സിദ്ധിവധൂസ്തനനായകസ്ത്വമസി സപ്തനയാര്‍ഥവിചക്ഷണഃ ॥ 7॥
ത്വമസി ദുഃഖനിവാരണതത്പരസ്ത്വമസി മുക്തിവശാരതിഹര്‍ഷിതഃ ।
ത്വമസി ഭവ്യകുശേശയഭാസ്കരസ്ത്വമസി ദേവനരാധിപസേവിതഃ ॥ 8॥
ത്വമസി മോഹമതങ്ഗജകേശരീ ത്വമസി നാഥ! ജഗജ്ജനവത്സലഃ ।
ത്വമസി ദുഃകൃതമന്‍മഥശങ്കരസ്ത്വമസി കോപശിലോച്ചയമുദ്ഗരഃ ॥ 9॥
ഭൃത്യോഽസ്മി തവ ദാസോഽഹം വിനയീ തേഽസ്മി കിങ്കരഃ ।
നാഥ! ത്വച്ചരണാധാരോ ലഭേ ശം ഭവദാശ്രിതഃ ॥ 10॥
ജയന്തു തേ ശ്രീഗുരുധര്‍മമൂര്‍തയോ ഗണാധിരാജാ മുനിസങ്ഘപാലകാഃ ।
അനേകവാദീശ്വരവാദസിന്ദുരാഭിമാനപഞ്ചാസ്യനിഭാഃ ക്രിയാപരാഃ ॥ 11॥
ശ്രീധര്‍മമൃര്‍തിസൂരീശാഃ സൂരിശ്രേണിവതംസകാഃ ।
കല്യാണവപുഷോ നൂനം ചിരം നന്ദന്തു സത്തമാഃ ॥ 12॥
തദംഹ്രികജരോലംബഃ ശിഷ്യഃ കല്യാണസാഗരഃ ।
ചകാര പാര്‍ശ്വനാഥസ്യ നാമാവലീമഭീഷ്ടദാം ॥ 13॥
പുണ്യരൂപമിദം സ്തോത്രം നിത്യമധ്യേതി ഭാക്തികഃ ।
തസ്യ ധാംനി മഹാലക്ഷ്യീരേധതേ സൌഖ്യദായകാ ॥ 14॥
ഇതി ശ്രീപാര്‍ശ്വനാഥനാമാന്യഷ്ടോത്തരസഹസ്രമിതാനി സമാപ്താന്യജനിഷത ॥
ശ്രീവിധിപക്ഷഗച്ഛാധിരാജ ശ്രീധര്‍മമൂര്‍തിസൂരീശ്വരപത്കജഭ്രമരായമാനേന
ശ്രീകല്യാണസാഗരസൂരിണാ ശ്രീപാര്‍ശ്വനാഥനാമാനി
ശ്രീമന്‍മാര്‍തണ്ഡപുരേ കൃതാനി ലിഖിതാനി ച ॥
നിജകര്‍മക്ഷയാര്‍ഥം ॥ കൌശീദ്യം വിഹായ ച സമ്പൂര്‍ണാനി പാഠിതാനീതി ॥ ഛ ॥