॥ Sri Venkateswara Prapatti Malayalam Lyrics ॥
ഈശാനാം ജഗതോஉസ്യ വേംകടപതേ ര്വിഷ്ണോഃ പരാം പ്രേയസീം
തദ്വക്ഷഃസ്ഥല നിത്യവാസരസികാം തത്-ക്ഷാംതി സംവര്ധിനീമ് ।
പദ്മാലംകൃത പാണിപല്ലവയുഗാം പദ്മാസനസ്ഥാം ശ്രിയം
വാത്സല്യാദി ഗുണോജ്ജ്വലാം ഭഗവതീം വംദേ ജഗന്മാതരമ് ॥
ശ്രീമന് കൃപാജലനിധേ കൃതസര്വലോക
സര്വജ്ഞ ശക്ത നതവത്സല സര്വശേഷിന് ।
സ്വാമിന് സുശീല സുല ഭാശ്രിത പാരിജാത
ശ്രീവേംകടേശചരണൗ ശരണം പ്രപദ്യേ ॥ 2 ॥
ആനൂപുരാര്ചിത സുജാത സുഗംധി പുഷ്പ
സൗരഭ്യ സൗരഭകരൗ സമസന്നിവേശൗ ।
സൗമ്യൗ സദാനുഭനേஉപി നവാനുഭാവ്യൗ
ശ്രീവേംകടേശ ചരണൗ ശരണം പ്രപദ്യേ ॥ 3 ॥
സദ്യോവികാസി സമുദിത്ത്വര സാംദ്രരാഗ
സൗരഭ്യനിര്ഭര സരോരുഹ സാമ്യവാര്താമ് ।
സമ്യക്ഷു സാഹസപദേഷു വിലേഖയംതൗ
ശ്രീവേംകടേശ ചരണൗ ശരണം പ്രപദ്യേ ॥ 4 ॥
രേഖാമയ ധ്വജ സുധാകലശാതപത്ര
വജ്രാംകുശാംബുരുഹ കല്പക ശംഖചക്രൈഃ ।
ഭവ്യൈരലംകൃതതലൗ പരതത്ത്വ ചിഹ്നൈഃ
ശ്രീവേംകടേശ ചരണൗ ശരണം പ്രപദ്യേ ॥ 5 ॥
താമ്രോദരദ്യുതി പരാജിത പദ്മരാഗൗ
ബാഹ്യൈര്-മഹോഭി രഭിഭൂത മഹേംദ്രനീലൗ ।
ഉദ്യ ന്നഖാംശുഭി രുദസ്ത ശശാംക ഭാസൗ
ശ്രീവേംകടേശ ചരണൗ ശരണം പ്രപദ്യേ ॥ 6 ॥
സ പ്രേമഭീതി കമലാകര പല്ലവാഭ്യാം
സംവാഹനേஉപി സപദി ക്ലമ മാധധാനൗ ।
കാംതാ നവാങ്മാനസ ഗോചര സൗകുമാര്യൗ
ശ്രീവേംകടേശ ചരണൗ ശരണം പ്രപദ്യേ ॥ 7 ॥
ലക്ഷ്മീ മഹീ തദനുരൂപ നിജാനുഭാവ
നീകാദി ദിവ്യ മഹിഷീ കരപല്ലവാനാമ് ।
ആരുണ്യ സംക്രമണതഃ കില സാംദ്രരാഗൗ
ശ്രീവേംകടേശ ചരണൗ ശരണം പ്രപദ്യേ ॥ 8 ॥
നിത്യാനമദ്വിധി ശിവാദി കിരീടകോടി
പ്രത്യുപ്ത ദീപ്ത നവരത്നമഹഃ പ്രരോഹൈഃ ।
നീരാജനാവിധി മുദാര മുപാദധാനൗ
ശ്രീവേംകടേശ ചരണൗ ശരണം പ്രപദ്യേ ॥ 9 ॥
“വിഷ്ണോഃ പദേ പരമ” ഇത്യുദിത പ്രശംസൗ
യൗ “മധ്വ ഉത്സ” ഇതി ഭോഗ്യ തയാஉപ്യുപാത്തൗ ।
ഭൂയസ്തഥേതി തവ പാണിതല പ്രദിഷ്ടൗ
ശ്രീവേംകടേശ ചരണൗ ശരണം പ്രപദ്യേ ॥ 10 ॥
പാര്ഥായ തത്-സദൃശ സാരധിനാ ത്വയൈവ
യൗ ദര്ശിതൗ സ്വചരണൗ ശരണം വ്രജേതി ।
ഭൂയോஉപി മഹ്യ മിഹ തൗ കരദര്ശിതൗ തേ
ശ്രീവേംകടേശ ചരണൗ ശരണം പ്രപദ്യേ ॥ 11 ॥
മന്മൂര്ഥ്നി കാളിയഫനേ വികടാടവീഷു
ശ്രീവേംകടാദ്രി ശിഖരേ ശിരസി ശ്രുതീനാമ് ।
ചിത്തേஉപ്യനന്യ മനസാം സമമാഹിതൗ തേ
ശ്രീവേംകടേശ ചരണൗ ശരണം പ്രപദ്യേ ॥ 12 ॥
അമ്ലാന ഹൃഷ്യ ദവനീതല കീര്ണപുഷ്പൗ
ശ്രീവേംകടാദ്രി ശിഖരാഭരണായ-മാനൗ ।
ആനംദിതാഖില മനോ നയനൗ തവൈ തൗ
ശ്രീവേംകടേശ ചരണൗ ശരണം പ്രപദ്യേ ॥ 13 ॥
പ്രായഃ പ്രപന്ന ജനതാ പ്രഥമാവഗാഹ്യൗ
മാതുഃ സ്തനാവിവ ശിശോ രമൃതായമാണൗ ।
പ്രാപ്തൗ പരസ്പര തുലാ മതുലാംതരൗ തേ
ശ്രീവേംകടേശ ചരണൗ ശരണം പ്രപദ്യേ ॥ 14 ॥
സത്ത്വോത്തരൈഃ സതത സേവ്യപദാംബുജേന
സംസാര താരക ദയാര്ദ്ര ദൃഗംചലേന ।
സൗമ്യോപയംതൃ മുനിനാ മമ ദര്ശിതൗ തേ
ശ്രീവേംകടേശ ചരണൗ ശരണം പ്രപദ്യേ ॥ 15 ॥
ശ്രീശ ശ്രിയാ ഘടികയാ ത്വദുപായ ഭാവേ
പ്രാപ്യേത്വയി സ്വയമുപേയ തയാ സ്ഫുരംത്യാ ।
നിത്യാശ്രിതായ നിരവദ്യ ഗുണായ തുഭ്യം
സ്യാം കിംകരോ വൃഷഗിരീശ ന ജാതു മഹ്യമ് ॥ 16 ॥
ഇതി ശ്രീവേംകടേശ പ്രപത്തിഃ
Lord Maha Vishnu Stotram – Sri Venkateswara Prapatti Meaning
I salute Goddess Lakshmi,
who is the Mistress(queen) of the Universe,
who is the most beloved of Vishnu,
the Lord of Venkatachala,
who is fond of ever dwelling in His(Vishnu’s) chest,
who is the promoter of forgiveness,
who has sprout-like hands decorated with Lotuses,
who is seated on the Lotus,
(or seated in the posture of a Lotus, Padmasana),
who shines with virtues as mercy
and who is the mother of the Universe!
One possessed of Sri(wealth)!
Ocean of Compassion!
Creator of the whole Universe!
The Omniscient!
The Almighty!
Affectionate to those that bow(to Thee)!
The Principal(of the animate and inanimate world)!
Lord! easily attainable by persons of good conduct!
The Divine Tree(parijata) to those who seek refuge!
Venkatesa! I resort to Thy feet.
I seek refuge of Sri Venkateswara’s feet
which add fragrance to the smell of the sweet-smelling flowers
offered (decorated) upto the anklets,
which are well-placed and handsome,
and which are enjoyable anew,
even though they are ever-enjoyed.
I seek refuge of Sri Venkateswara’s feet
which induce us to ascribe to the hurriedly placed beautiful feet
the equality of lotuses,
which have just blossomed
and have well-emanating fragrance
and dense redness
(feet remind us their similarity with the lotuses),
and (state), as it were,
that comparing Lord’s feet with the lotuses
is a bold (hasty) step.
(It means the feet of the Lord are superior several times to the Lotuses and comparing them is a hasty action.)
I seek refuge of Sri Venkateswara’s feet
whose soles bear the marks of the Supreme spirit
like the Banner,
Pot of Ambrosia,
Umbrella,
Thunderbolt,
Grass,
Lotus,
Divine Tree(Kalpaka Vrksha),
Conch,
and the Disc, which are in the form of auspicious lines.
I seek refuge of Sri Venkateswara’s feet
whose reddish soles have surpassed
the lustre of the Rubies(padmaraga stones),
or red lotuses,
whose exteriors have excelled
the brilliance of the Sapphires(indranila stones)
and whose nails of the toes
have out-beaten the Moonlight.
I seek refuge of Sri Venkateswara’s feet
which, though massaged with love and apprehension
by the sprout-like hands of Lakshmi,
are at once experiencing fatigue,
which are very charming,
and the tenderness of which
is not within the scope of speech or mind.
I seek refuge of Sri Venkateswara’ss feet,
which have become extremely red
in account of union with red-ness of
the sprout-like hands of Divine Queens
like Sridevi,
Bhudevi,
and also Niladevi,
who has greatness like that of Sridevi and Bhudevi.
I seek refuge of Sri Venkateswara’s feet,
which receive as it were,
the grand nirajana (arati)
by the multitude of lustres
of effulgent nine gems
(studded) on the edge of the crowns
of Brahma, Siva and others,
who bow their heads daily.
I seek refuge of Sri Venkateswara’s feet,
which are extolled (in the Rg Veda)
as “Visnoh parame pade” (in the most exalted abode of Vishnu),
which are, (again) extalled therein
as “madhva utsa” (meaning the fountain the honey)
as extremely enjoyable
and which are indicated as such by
the show of the palm of Thy hand.
I seek refuge of Sri Venkateswara’s feet,
which were shown to Arjuna by Thee(Krishna),
the worthy charioteer of Arjuna,
as ‘seek their refuge’,
and which are now again, here, (on Venkatadri),
pointed out to me (‘as seek their refuge’)
by Thy hand.
I seek refuge of Sri Venkateswara’s feet,
which are placed alike
on my (this sinner’s) head,
on the hood of the serpent Kaliya,
in the thick forests,
on the peak of the Venkatachala,
in the Upanishads,
and in the hearts of the sages
who meditate on God only.
(It means the Lord exists everywhere.)
I seek refuge of Sri Venkateswara’s feet,
around which the scattered flowers
remain unwithered and blossoming,
(The feet) which are as ornament
to the Venkatachala
and (The feet) by which
the hearts and eyes of all persons are delighted.
I seek refuge of Sri Venkateswara’s feet,
which are to be seen at first
by the people that salute (them),
which are nectar-like
as the mother’s breasts are to the baby,
which can be compared to each other,
and which are incomparable to anything else.
I seek refuge of Thy feet
which were shown to me by the sage Manavata,
the sage whose feet are always worshipped
by the Sattvic people (men of Sattva guna)
and whose mild, merciful glances
enable (men) to cross the ocean of tranmigration. (samsara)
When Thou art a means (upaya) to the devotees
for the attainment of the Supreme Abode (Liberation);
Lakshmi brings about this.
When Thou becometh the object of attainment (prapya),
Lakshmi too appears to be so,
resorting to Thee always,
Thou art of pure, faultless qualities.
I become servant to Thee and not to myself at any time.
– Chant Stotra in Other Languages –
Sri Venkateswara Prapatti in Sanskrit – English – Bengali । Kannada – Malayalam – Telugu – Tamil