॥ Shiva Mahimna Stotram Tamil Lyrics ॥
அத ஶ்ரீ ஶிவமஹிம்னஸ்தோத்ரம் ॥
மஹிம்னஃ பாரம் தே பரமவிதுஷோ யத்யஸத்றுஶீ
ஸ்துதிர்ப்ரஹ்மாதீனாமபி ததவஸன்னாஸ்த்வயி கிரஃ ।
அதாஉவாச்யஃ ஸர்வஃ ஸ்வமதிபரிணாமாவதி க்றுணன்
மமாப்யேஷ ஸ்தோத்ரே ஹர னிரபவாதஃ பரிகரஃ ॥ 1 ॥
அதீதஃ பம்தானம் தவ ச மஹிமா வாங்மனஸயோஃ
அதத்வ்யாவ்றுத்த்யா யம் சகிதமபிதத்தே ஶ்ருதிரபி ।
ஸ கஸ்ய ஸ்தோதவ்யஃ கதிவிதகுணஃ கஸ்ய விஷயஃ
பதே த்வர்வாசீனே பததி ன மனஃ கஸ்ய ன வசஃ ॥ 2 ॥
மதுஸ்பீதா வாசஃ பரமமம்றுதம் னிர்மிதவதஃ
தவ ப்ரஹ்மன் கிம் வாகபி ஸுரகுரோர்விஸ்மயபதம் ।
மம த்வேதாம் வாணீம் குணகதனபுண்யேன பவதஃ
புனாமீத்யர்தேஉஸ்மின் புரமதன புத்திர்வ்யவஸிதா ॥ 3 ॥
தவைஶ்வர்யம் யத்தஜ்ஜகதுதயரக்ஷாப்ரலயக்றுத்
த்ரயீவஸ்து வ்யஸ்தம் திஸ்ருஷு குணபின்னாஸு தனுஷு ।
அபவ்யானாமஸ்மின் வரத ரமணீயாமரமணீம்
விஹன்தும் வ்யாக்ரோஶீம் விததத இஹைகே ஜடதியஃ ॥ 4 ॥
கிமீஹஃ கிம்காயஃ ஸ கலு கிமுபாயஸ்த்ரிபுவனம்
கிமாதாரோ தாதா ஸ்றுஜதி கிமுபாதான இதி ச ।
அதர்க்யைஶ்வர்யே த்வய்யனவஸர துஃஸ்தோ ஹததியஃ
குதர்கோஉயம் காம்ஶ்சித் முகரயதி மோஹாய ஜகதஃ ॥ 5 ॥
அஜன்மானோ லோகாஃ கிமவயவவன்தோஉபி ஜகதாம்
அதிஷ்டாதாரம் கிம் பவவிதிரனாத்றுத்ய பவதி ।
அனீஶோ வா குர்யாத் புவனஜனனே கஃ பரிகரோ
யதோ மன்தாஸ்த்வாம் ப்ரத்யமரவர ஸம்ஶேரத இமே ॥ 6 ॥
த்ரயீ ஸாங்க்யம் யோகஃ பஶுபதிமதம் வைஷ்ணவமிதி
ப்ரபின்னே ப்ரஸ்தானே பரமிதமதஃ பத்யமிதி ச ।
ருசீனாம் வைசித்ர்யாத்றுஜுகுடில னானாபதஜுஷாம்
ன்றுணாமேகோ கம்யஸ்த்வமஸி பயஸாமர்ணவ இவ ॥ 7 ॥
மஹோக்ஷஃ கட்வாங்கம் பரஶுரஜினம் பஸ்ம பணினஃ
கபாலம் சேதீயத்தவ வரத தன்த்ரோபகரணம் ।
ஸுராஸ்தாம் தாம்றுத்திம் தததி து பவத்பூப்ரணிஹிதாம்
ன ஹி ஸ்வாத்மாராமம் விஷயம்றுகத்றுஷ்ணா ப்ரமயதி ॥ 8 ॥
த்ருவம் கஶ்சித் ஸர்வம் ஸகலமபரஸ்த்வத்ருவமிதம்
பரோ த்ரௌவ்யாஉத்ரௌவ்யே ஜகதி கததி வ்யஸ்தவிஷயே ।
ஸமஸ்தேஉப்யேதஸ்மின் புரமதன தைர்விஸ்மித இவ
ஸ்துவன் ஜிஹ்ரேமி த்வாம் ன கலு னனு த்றுஷ்டா முகரதா ॥ 9 ॥
தவைஶ்வர்யம் யத்னாத் யதுபரி விரிஞ்சிர்ஹரிரதஃ
பரிச்சேதும் யாதாவனலமனலஸ்கன்தவபுஷஃ ।
ததோ பக்திஶ்ரத்தா-பரகுரு-க்றுணத்ப்யாம் கிரிஶ யத்
ஸ்வயம் தஸ்தே தாப்யாம் தவ கிமனுவ்றுத்திர்ன பலதி ॥ 10 ॥
அயத்னாதாஸாத்ய த்ரிபுவனமவைரவ்யதிகரம்
தஶாஸ்யோ யத்பாஹூனப்றுத ரணகண்டூ-பரவஶான் ।
ஶிரஃபத்மஶ்ரேணீ-ரசிதசரணாம்போருஹ-பலேஃ
ஸ்திராயாஸ்த்வத்பக்தேஸ்த்ரிபுரஹர விஸ்பூர்ஜிதமிதம் ॥ 11 ॥
அமுஷ்ய த்வத்ஸேவா-ஸமதிகதஸாரம் புஜவனம்
பலாத் கைலாஸேஉபி த்வததிவஸதௌ விக்ரமயதஃ ।
அலப்யா பாதாலேஉப்யலஸசலிதாம்குஷ்டஶிரஸி
ப்ரதிஷ்டா த்வய்யாஸீத் த்ருவமுபசிதோ முஹ்யதி கலஃ ॥ 12 ॥
யத்றுத்திம் ஸுத்ராம்ணோ வரத பரமோச்சைரபி ஸதீம்
அதஶ்சக்ரே பாணஃ பரிஜனவிதேயத்ரிபுவனஃ ।
ன தச்சித்ரம் தஸ்மின் வரிவஸிதரி த்வச்சரணயோஃ
ன கஸ்யாப்யுன்னத்யை பவதி ஶிரஸஸ்த்வய்யவனதிஃ ॥ 13 ॥
அகாண்ட-ப்ரஹ்மாண்ட-க்ஷயசகித-தேவாஸுரக்றுபா
விதேயஸ்யாஉஉஸீத் யஸ்த்ரினயன விஷம் ஸம்ஹ்றுதவதஃ ।
ஸ கல்மாஷஃ கண்டே தவ ன குருதே ன ஶ்ரியமஹோ
விகாரோஉபி ஶ்லாக்யோ புவன-பய- பங்க- வ்யஸனினஃ ॥ 14 ॥
அஸித்தார்தா னைவ க்வசிதபி ஸதேவாஸுரனரே
னிவர்தன்தே னித்யம் ஜகதி ஜயினோ யஸ்ய விஶிகாஃ ।
ஸ பஶ்யன்னீஶ த்வாமிதரஸுரஸாதாரணமபூத்
ஸ்மரஃ ஸ்மர்தவ்யாத்மா ன ஹி வஶிஷு பத்யஃ பரிபவஃ ॥ 15 ॥
மஹீ பாதாகாதாத் வ்ரஜதி ஸஹஸா ஸம்ஶயபதம்
பதம் விஷ்ணோர்ப்ராம்யத் புஜ-பரிக-ருக்ண-க்ரஹ- கணம் ।
முஹுர்த்யௌர்தௌஸ்த்யம் யாத்யனிப்றுத-ஜடா-தாடித-தடா
ஜகத்ரக்ஷாயை த்வம் னடஸி னனு வாமைவ விபுதா ॥ 16 ॥
வியத்வ்யாபீ தாரா-கண-குணித-பேனோத்கம-ருசிஃ
ப்ரவாஹோ வாராம் யஃ ப்றுஷதலகுத்றுஷ்டஃ ஶிரஸி தே ।
ஜகத்த்வீபாகாரம் ஜலதிவலயம் தேன க்றுதமிதி
அனேனைவோன்னேயம் த்றுதமஹிம திவ்யம் தவ வபுஃ ॥ 17 ॥
ரதஃ க்ஷோணீ யன்தா ஶதத்றுதிரகேன்த்ரோ தனுரதோ
ரதாங்கே சன்த்ரார்கௌ ரத-சரண-பாணிஃ ஶர இதி ।
திதக்ஷோஸ்தே கோஉயம் த்ரிபுரத்றுணமாடம்பர-விதிஃ
விதேயைஃ க்ரீடன்த்யோ ன கலு பரதன்த்ராஃ ப்ரபுதியஃ ॥ 18 ॥
ஹரிஸ்தே ஸாஹஸ்ரம் கமல பலிமாதாய பதயோஃ
யதேகோனே தஸ்மின் னிஜமுதஹரன்னேத்ரகமலம் ।
கதோ பக்த்யுத்ரேகஃ பரிணதிமஸௌ சக்ரவபுஷஃ
த்ரயாணாம் ரக்ஷாயை த்ரிபுரஹர ஜாகர்தி ஜகதாம் ॥ 19 ॥
க்ரதௌ ஸுப்தே ஜாக்ரத் த்வமஸி பலயோகே க்ரதுமதாம்
க்வ கர்ம ப்ரத்வஸ்தம் பலதி புருஷாராதனம்றுதே ।
அதஸ்த்வாம் ஸம்ப்ரேக்ஷ்ய க்ரதுஷு பலதான-ப்ரதிபுவம்
ஶ்ருதௌ ஶ்ரத்தாம் பத்வா த்றுடபரிகரஃ கர்மஸு ஜனஃ ॥ 20 ॥
க்ரியாதக்ஷோ தக்ஷஃ க்ரதுபதிரதீஶஸ்தனுப்றுதாம்
றுஷீணாமார்த்விஜ்யம் ஶரணத ஸதஸ்யாஃ ஸுர-கணாஃ ।
க்ரதுப்ரம்ஶஸ்த்வத்தஃ க்ரதுபல-விதான-வ்யஸனினஃ
த்ருவம் கர்துஃ ஶ்ரத்தா-விதுரமபிசாராய ஹி மகாஃ ॥ 21 ॥
ப்ரஜானாதம் னாத ப்ரஸபமபிகம் ஸ்வாம் துஹிதரம்
கதம் ரோஹித் பூதாம் ரிரமயிஷும்றுஷ்யஸ்ய வபுஷா ।
தனுஷ்பாணேர்யாதம் திவமபி ஸபத்ராக்றுதமமும்
த்ரஸன்தம் தேஉத்யாபி த்யஜதி ன ம்றுகவ்யாதரபஸஃ ॥ 22 ॥
ஸ்வலாவண்யாஶம்ஸா த்றுததனுஷமஹ்னாய த்றுணவத்
புரஃ ப்லுஷ்டம் த்றுஷ்ட்வா புரமதன புஷ்பாயுதமபி ।
யதி ஸ்த்ரைணம் தேவீ யமனிரத-தேஹார்த-கடனாத்
அவைதி த்வாமத்தா பத வரத முக்தா யுவதயஃ ॥ 23 ॥
ஶ்மஶானேஷ்வாக்ரீடா ஸ்மரஹர பிஶாசாஃ ஸஹசராஃ
சிதா-பஸ்மாலேபஃ ஸ்ரகபி ன்றுகரோடீ-பரிகரஃ ।
அமங்கல்யம் ஶீலம் தவ பவது னாமைவமகிலம்
ததாபி ஸ்மர்த்றூணாம் வரத பரமம் மங்கலமஸி ॥ 24 ॥
மனஃ ப்ரத்யக்சித்தே ஸவிதமவிதாயாத்த-மருதஃ
ப்ரஹ்றுஷ்யத்ரோமாணஃ ப்ரமத-ஸலிலோத்ஸங்கதி-த்றுஶஃ ।
யதாலோக்யாஹ்லாதம் ஹ்ரத இவ னிமஜ்யாம்றுதமயே
ததத்யன்தஸ்தத்த்வம் கிமபி யமினஸ்தத் கில பவான் ॥ 25 ॥
த்வமர்கஸ்த்வம் ஸோமஸ்த்வமஸி பவனஸ்த்வம் ஹுதவஹஃ
த்வமாபஸ்த்வம் வ்யோம த்வமு தரணிராத்மா த்வமிதி ச ।
பரிச்சின்னாமேவம் த்வயி பரிணதா பிப்ரதி கிரம்
ன வித்மஸ்தத்தத்த்வம் வயமிஹ து யத் த்வம் ன பவஸி ॥ 26 ॥
த்ரயீம் திஸ்ரோ வ்றுத்தீஸ்த்ரிபுவனமதோ த்ரீனபி ஸுரான்
அகாராத்யைர்வர்ணைஸ்த்ரிபிரபிததத் தீர்ணவிக்றுதி ।
துரீயம் தே தாம த்வனிபிரவருன்தானமணுபிஃ
ஸமஸ்தம் வ்யஸ்தம் த்வாம் ஶரணத க்றுணாத்யோமிதி பதம் ॥ 27 ॥
பவஃ ஶர்வோ ருத்ரஃ பஶுபதிரதோக்ரஃ ஸஹமஹான்
ததா பீமேஶானாவிதி யதபிதானாஷ்டகமிதம் ।
அமுஷ்மின் ப்ரத்யேகம் ப்ரவிசரதி தேவ ஶ்ருதிரபி
ப்ரியாயாஸ்மைதாம்னே ப்ரணிஹித-னமஸ்யோஉஸ்மி பவதே ॥ 28 ॥
னமோ னேதிஷ்டாய ப்ரியதவ தவிஷ்டாய ச னமஃ
னமஃ க்ஷோதிஷ்டாய ஸ்மரஹர மஹிஷ்டாய ச னமஃ ।
னமோ வர்ஷிஷ்டாய த்ரினயன யவிஷ்டாய ச னமஃ
னமஃ ஸர்வஸ்மை தே ததிதமதிஸர்வாய ச னமஃ ॥ 29 ॥
பஹுல-ரஜஸே விஶ்வோத்பத்தௌ பவாய னமோ னமஃ
ப்ரபல-தமஸே தத் ஸம்ஹாரே ஹராய னமோ னமஃ ।
ஜன-ஸுகக்றுதே ஸத்த்வோத்ரிக்தௌ ம்றுடாய னமோ னமஃ
ப்ரமஹஸி பதே னிஸ்த்ரைகுண்யே ஶிவாய னமோ னமஃ ॥ 30 ॥
க்றுஶ-பரிணதி-சேதஃ க்லேஶவஶ்யம் க்வ சேதம் க்வ ச தவ குண-ஸீமோல்லங்கினீ ஶஶ்வத்றுத்திஃ ।
இதி சகிதமமன்தீக்றுத்ய மாம் பக்திராதாத் வரத சரணயோஸ்தே வாக்ய-புஷ்போபஹாரம் ॥ 31 ॥
அஸித-கிரி-ஸமம் ஸ்யாத் கஜ்ஜலம் ஸின்து-பாத்ரே ஸுர-தருவர-ஶாகா லேகனீ பத்ரமுர்வீ ।
லிகதி யதி க்றுஹீத்வா ஶாரதா ஸர்வகாலம் ததபி தவ குணானாமீஶ பாரம் ன யாதி ॥ 32 ॥
அஸுர-ஸுர-முனீன்த்ரைரர்சிதஸ்யேன்து-மௌலேஃ க்ரதித-குணமஹிம்னோ னிர்குணஸ்யேஶ்வரஸ்ய ।
ஸகல-கண-வரிஷ்டஃ புஷ்பதன்தாபிதானஃ ருசிரமலகுவ்றுத்தைஃ ஸ்தோத்ரமேதச்சகார ॥ 33 ॥
அஹரஹரனவத்யம் தூர்ஜடேஃ ஸ்தோத்ரமேதத் படதி பரமபக்த்யா ஶுத்த-சித்தஃ புமான் யஃ ।
ஸ பவதி ஶிவலோகே ருத்ரதுல்யஸ்ததாஉத்ர ப்ரசுரதர-தனாயுஃ புத்ரவான் கீர்திமாம்ஶ்ச ॥ 34 ॥
மஹேஶான்னாபரோ தேவோ மஹிம்னோ னாபரா ஸ்துதிஃ ।
அகோரான்னாபரோ மன்த்ரோ னாஸ்தி தத்த்வம் குரோஃ பரம் ॥ 35 ॥
தீக்ஷா தானம் தபஸ்தீர்தம் ஜ்ஞானம் யாகாதிகாஃ க்ரியாஃ ।
மஹிம்னஸ்தவ பாடஸ்ய கலாம் னார்ஹன்தி ஷோடஶீம் ॥ 36 ॥
குஸுமதஶன-னாமா ஸர்வ-கன்தர்வ-ராஜஃ
ஶஶிதரவர-மௌலேர்தேவதேவஸ்ய தாஸஃ ।
ஸ கலு னிஜ-மஹிம்னோ ப்ரஷ்ட ஏவாஸ்ய ரோஷாத்
ஸ்தவனமிதமகார்ஷீத் திவ்ய-திவ்யம் மஹிம்னஃ ॥ 37 ॥
ஸுரகுருமபிபூஜ்ய ஸ்வர்க-மோக்ஷைக-ஹேதும்
படதி யதி மனுஷ்யஃ ப்ராஞ்ஜலிர்னான்ய-சேதாஃ ।
வ்ரஜதி ஶிவ-ஸமீபம் கின்னரைஃ ஸ்தூயமானஃ
ஸ்தவனமிதமமோகம் புஷ்பதன்தப்ரணீதம் ॥ 38 ॥
ஆஸமாப்தமிதம் ஸ்தோத்ரம் புண்யம் கன்தர்வ-பாஷிதம் ।
அனௌபம்யம் மனோஹாரி ஸர்வமீஶ்வரவர்ணனம் ॥ 39 ॥
இத்யேஷா வாங்மயீ பூஜா ஶ்ரீமச்சங்கர-பாதயோஃ ।
அர்பிதா தேன தேவேஶஃ ப்ரீயதாம் மே ஸதாஶிவஃ ॥ 40 ॥
தவ தத்த்வம் ன ஜானாமி கீத்றுஶோஉஸி மஹேஶ்வர ।
யாத்றுஶோஉஸி மஹாதேவ தாத்றுஶாய னமோ னமஃ ॥ 41 ॥
ஏககாலம் த்விகாலம் வா த்ரிகாலம் யஃ படேன்னரஃ ।
ஸர்வபாப-வினிர்முக்தஃ ஶிவ லோகே மஹீயதே ॥ 42 ॥
ஶ்ரீ புஷ்பதன்த-முக-பங்கஜ-னிர்கதேன
ஸ்தோத்ரேண கில்பிஷ-ஹரேண ஹர-ப்ரியேண ।
கண்டஸ்திதேன படிதேன ஸமாஹிதேன
ஸுப்ரீணிதோ பவதி பூதபதிர்மஹேஶஃ ॥ 43 ॥
॥ இதி ஶ்ரீ புஷ்பதன்த விரசிதம் ஶிவமஹிம்னஃ ஸ்தோத்ரம்
॥ Shiva Mahimna Stotram Meaning ॥
If it is unseemly to praise You when ignorant of the extent of’ Your greatness, then even the praises of Brahma and others are inadequate. If no one can be blamed when they praise You according to their intellectual powers, then my attempt to compose a hymn cannot be reproached. ॥ 1 ॥
Your greatness is beyond the reach of mind and speech. Who can properly praise that which even the Vedas describe with trepidation, by means of’ ‘neti-neti / not this, not this’? How many qualities does He possess? By whom can He be perceived? Yet whose mind and speech do not turn to the form later taken by Him (saguna) ॥ 2 ॥
O Brahman! Do even Brihaspati’s praises cause wonder to You, the author of the nectar like sweet Vedas? 0 destroyer of the three cities, the thought that by praising Your glories I shall purify my speech has prompted me to undertake this work. ॥ 3 ॥
O Giver of boons! Some stupid people produce arguments–pleasing to the ignorant but in fact hateful– to refute Your Divinity, which creates, preserves and destroys the world, which is divided into three bodies (Brahma, Vishnu and Shiva) according to the three gunas, and which is described in the three Vedas. ॥ 4 ॥
To fulfill what desire, assuming what form, with what instruments, support and material does that Creator create the three worlds? This kind of futile argumentation about You whose divine nature is beyond the reach of intellect makes the perverted vociferous, and brings delusion to men. ॥ 5 ॥
O Lord of gods! Can the worlds be without origin, though they have bodies? Is their creation possible without a creator? Who else but God can initiate the creation of the worlds? Because they are fools they raise doubts about Your existence. ॥ 6 ॥
Different paths (to realization) arc enjoined by the three Vedas, by Sankhya, Yoga, Pashupata (Shaiva) (doctrine and Vaishnava Shastras. People follow different paths, straight or crooked, according to their temperament, depending on which they consider best, or most appropriate–and reach You alone just as rivers enter the ocean. ॥ 7 ॥
O Giver of boons! A great bull, a wooden hand rest, an axe, a tiger skin, ashes, serpents, a human skull and other such things–these are all You own, though simply by casting Your eyes on gods You gave them great treasures which they enjoy. Indeed one whose delight is in the Self cannot be deluded by the mirage of sense objects. ॥ 8 ॥
O Destroyer of the demon Pura, some say that the whole universe is eternal while others say that all is transitory. Others still hold that it is eternal and non-eternal — having different characteristics. Bewildered by all this, I do not feel ashamed to praise You; indeed my loquacity is an indication of my boldness. ॥ 9 ॥
O Girisha, when You took the form of a pillar of fire, Brahma trying from above and Vishnu trying from below failed to measure You. Afterward, when they praised You with great faith and devotion, You revealed yourself to them of Your own accord; does not surrender to You bear fruit? ॥ 10 ॥
O Destroyer of Tripura, it was because of that great devotion, which prompted him to offer his heads as lotuses to Your feet, that the ten-headed Ravana was still with arms and eager for fresh war after he had effortlessly rid the three worlds of all traces of enemies. ॥ 11 ॥
But when he (Ravana) extended the valour of his arms-whose strength was obtained by worshipping You- to Kailas, Your abode, You moved the tip of Your toe, and he did not find a resting place even in the nether world. Truly, when affluent the wicked become deluded. ॥ 12 ॥
O Giver of boons, since Bana was the worshipper of Your feet is it to be wondered at that he had the three worlds at his command and put to shame the wealth of Indra? What prosperity does not come from bowing down the head to You? ॥ 13 ॥
O Three-Eyed One, who drank poison out of compassion for gods and demons when they were distraught at the sudden prospect of the destruction of the universe, surely the dark blue stain on Your throat has beautified You. Even deformity is to be admired in one who is given to freeing the world of fear. ॥ 14 ॥
O Lord, the god of love, whose arrows never fail in the world of gods and men, become nothing but an object of memory because he looked on You as an ordinary god (his body being burnt by Your look of wrath). An insult to the self-controlled is not conducive to good. ॥ 15 ॥
When You danced to save the world, the earth was suddenly thrown into a precarious state at the striking of Your feet; the spatial regions and the hosts of stars felt oppressed by the movement of Your massive club-like arms, and the heavens became miserable as their sides were constantly struck by Your waving matted hair. Indeed it is Your very mightiness which is the cause of the trouble. ॥ 16 ॥
The river which pervades the sky and whose foam crests look all the more beautiful because of stars and planets, seems no more than a drop of water when on Your head. That same river has turned the world into islands surrounded by waters. From this can be judged vastness of Your divine body. ॥ 17 ॥
When You wanted to burn the three cities of the demons – which were but a piece of straw to You–the earth was Your chariot, Brahma Your charioteer, the great mountain Meru Your bow, the sun and the moon the wheels of Your chariot, Vishnu Your arrow. Why all this paraphernalia? The Lord is not dependent on others. He was only playing with things at His command. ॥ 18 ॥
O Destroyer of the three cities, Hari rooted out His own lotus-eye to make up the difference when one flower was missing in His offering of 1,000 lotuses to Your feet. For this great devotion, You awarded the discus (Sudarshan Chakra) ~ with which Hari protects the three worlds. ॥ 19 ॥
When a sacrifice has ended, You ever keep awake to bestow its fruit on the sacrificer. How can any action bear fruit if not accompanied by the worship of You, 0 Lord? Therefore, knowing You to be the Giver of fruits of sacrifices and putting faith in the Vedas, people become resolute about the performance of sacrificial acts. ॥ 20 ॥
O Giver of refuge, even that sacrifice where Daksha, the Lord of creation and expert in sacrifices, was the sacrificer, rishis were priests, gods participants, was destroyed by You who are habitually the Giver of fruits of sacrifices. Surely sacrifices cause injury to the sacrificers in the absence of faith and devotion. ॥ 21 ॥
O Lord, the fury of You who became a hunter with a bow in hand has not as yet left Brahma who, overcome by incestuous lust and finding his own daughter transforming herself into a hind, desired to ravish her in the body of a stag and keenly pierced by Your arrows, he (Brahma) has fled to the sky ॥ 22 ॥
O Destroyer of the three cities, 0 Giver of boons, is Parvati who saw the god of love, bow in hand, burnt like a piece of straw in a minute by You, still proud of her beauty and believing that You are fascinated by her, because she was allowed to occupy half Your body because of her austerities? Ah, surely all women are under delusion. You have completely conquered Your senses. ॥ 23 ॥
O Destroyer of the god of love, 0 Giver of boons, Your play is in cremation grounds, Your companions are ghosts, You smear Your body with the ashes of burnt bodies, human skulls are Your garland-all Your conduct is indeed inauspicious. But You promote the greatest good of those who remember You. ॥ 24 ॥
You are indeed that inexpressible Truth which the yogis realize within through concentrating their minds on the Self and controlling the breath according to the directions laid down in the scriptures, and realizing which Truth they experience rapturous thrills and shed profuse tears of joy; swimming as it were in a pool of nectar they enjoy inner bliss. ॥ 25 ॥
The wise hold this limiting view of You: You are the sun, You are the moon, You are fire, You are air, You are water, You are space, You are the earth and You are the Self. But we do not know the things which You are not. ॥ 26 ॥
O Giver of refuge, with the three letters A, U, M, indicating the three Vedas, three states, three worlds and the three gods, the word AUM(Om) describes You separately. By its subtle sound, the word Om collectively denotes You – Your absolute transcendental state which is free from change. ॥ 27 ॥
O Lord! Bhava, Sharva, Rudra, Pashupati, Ugra, Mahadeva, Bhima, and Ishana-these eight names of Yours are each treated in detail in the Vedas. To You, most beloved Lord Shankara, of resplendent form, I offer salutations. ॥ 28 ॥
O Lover of solitude, my salutations to You who are the nearest and the farthest. 0 Destroyer of the god of love, my salutations to You who are the minutest and also the largest. 0 Three-eyed one, my salutations to You who are the oldest and also the youngest. My salutations to You again and again who are all and also transcending all. ॥ 29 ॥
Salutations to You as Brahma in whom rajas prevails for the creation of the universe. Salutations to You as Rudra in whom tamas prevails for its destruction. Salutations to You as Vishnu in whom sattva prevails for giving happiness to the people. Salutations to You, 0 Shiva, who are effulgent and beyond the three attributes. ॥ 30 ॥
O Giver of boons, how poor is my ill-developed mind, subject to afflictions, and how boundless Your divinity- Eternal and possessing infinite virtues. Though terror–stricken because of this, I am inspired by my devotion to offer this hymnal garland at Your feet. ॥ 31 ॥
O Lord, if the black mountain be ink, the ocean the inkpot, the branch of the stout wish-fulfilling tree a pen, the earth the writing leaf, and if taking these the Goddess of Learning writes for eternity, even then the limit of Your virtues will not be reached. ॥ 32 ॥
The best of Gandharvas, Pushpadanta by name, composed in great devotion this beautiful hymn to the Lord, who is worshipped by demons, gods, and the best of sages, whose praises have been sung, who has the moon on His forehead, and who is attributeless. ॥ 33 ॥
The person who with purified heart and in great devotion always reads this beautiful and elevating hymn to Shiva, becomes like Shiva (after death) in the abode of Shiva, and while in this world gets abundant wealth, long life, progeny and fame. ॥ 34 ॥
There is no God higher than Shiva, there is no hymn better than the hymn on the greatness of Shiva, there is no mantra more powerful than the name of Shiva, there is nothing higher to be known than the real nature of the Guru. ॥ 35 ॥
Initiation into spiritual life, charities, austerities, pilgrimages, the practice of yoga, the performance of sacrificial rites – none of these gives even a sixteenth part of the merit that one gets by reciting the hymn on the greatness of Shiva. ॥ 36 ॥
The Lord of Gandharvas, Pushpadanta by name, is the servant of the God of gods who has the crescent moon on his forehead. Fallen from his glory due to the wrath of the Lord, he composed this very beautiful uplifting hymn on the greatness of Shiva to regain His favor. ॥ 37 ॥
If one with single-minded devotion and folded palms reads this unfailing hymn composed by Pushpadanta, which is adored by great gods and the best of sages and which grants heaven and liberation, one goes to Shiva and is worshipped by Kinnaras (celestial beings). ॥ 38 ॥
Thus ends this unparalleled sacred hymn composed by Pushpadanta and describing the glory of God Shiva in a most fascinating manner. ॥ 39 ॥
This hymn worship is offered at the feet of Shiva. May the ever beneficent Lord of gods be pleased with me at this! ॥ 40 ॥
I do not know the truth of your nature and who you are- O great God my salutations to your true nature. ॥ 41 ॥
Whoever reads this once, twice or thrice (in a day) revels in the domain of Shiva, bereft of all sins. ॥ 42 ॥
If a person learns by heart and recites this hymn, which flowed from the lotus mouth of Pushpadanta, which destroys sins and is dear to Shiva and which equally promotes the good of all, Shiva, the Lord of creation, becomes very pleased. ॥ 43 ॥
thus ends the hymn called – “Shiva Mahimna Stotra”
– Chant Stotra in Other Languages –
Shiva Mahimna Stotram in Sanskrit – English – Bengali – Gujarati – Kannada – Malayalam – Telugu – Tamil