॥ Shiva Mahimna Stotram Malayalam Lyrics ॥
അഥ ശ്രീ ശിവമഹിമ്നസ്തോത്രമ് ॥
മഹിമ്നഃ പാരം തേ പരമവിദുഷോ യദ്യസദൃശീ
സ്തുതിര്ബ്രഹ്മാദീനാമപി തദവസന്നാസ്ത്വയി ഗിരഃ ।
അഥാஉവാച്യഃ സര്വഃ സ്വമതിപരിണാമാവധി ഗൃണന്
മമാപ്യേഷ സ്തോത്രേ ഹര നിരപവാദഃ പരികരഃ ॥ 1 ॥
അതീതഃ പംഥാനം തവ ച മഹിമാ വാങ്മനസയോഃ
അതദ്വ്യാവൃത്ത്യാ യം ചകിതമഭിധത്തേ ശ്രുതിരപി ।
സ കസ്യ സ്തോതവ്യഃ കതിവിധഗുണഃ കസ്യ വിഷയഃ
പദേ ത്വര്വാചീനേ പതതി ന മനഃ കസ്യ ന വചഃ ॥ 2 ॥
മധുസ്ഫീതാ വാചഃ പരമമമൃതം നിര്മിതവതഃ
തവ ബ്രഹ്മന്‌ കിം വാഗപി സുരഗുരോര്വിസ്മയപദമ് ।
മമ ത്വേതാം വാണീം ഗുണകഥനപുണ്യേന ഭവതഃ
പുനാമീത്യര്ഥേஉസ്മിന് പുരമഥന ബുദ്ധിര്വ്യവസിതാ ॥ 3 ॥
തവൈശ്വര്യം യത്തജ്ജഗദുദയരക്ഷാപ്രലയകൃത്
ത്രയീവസ്തു വ്യസ്തം തിസ്രുഷു ഗുണഭിന്നാസു തനുഷു ।
അഭവ്യാനാമസ്മിന് വരദ രമണീയാമരമണീം
വിഹന്തും വ്യാക്രോശീം വിദധത ഇഹൈകേ ജഡധിയഃ ॥ 4 ॥
കിമീഹഃ കിംകായഃ സ ഖലു കിമുപായസ്ത്രിഭുവനം
കിമാധാരോ ധാതാ സൃജതി കിമുപാദാന ഇതി ച ।
അതര്ക്യൈശ്വര്യേ ത്വയ്യനവസര ദുഃസ്ഥോ ഹതധിയഃ
കുതര്കോஉയം കാംശ്ചിത് മുഖരയതി മോഹായ ജഗതഃ ॥ 5 ॥
അജന്മാനോ ലോകാഃ കിമവയവവന്തോஉപി ജഗതാം
അധിഷ്ഠാതാരം കിം ഭവവിധിരനാദൃത്യ ഭവതി ।
അനീശോ വാ കുര്യാദ് ഭുവനജനനേ കഃ പരികരോ
യതോ മന്ദാസ്ത്വാം പ്രത്യമരവര സംശേരത ഇമേ ॥ 6 ॥
ത്രയീ സാങ്ഖ്യം യോഗഃ പശുപതിമതം വൈഷ്ണവമിതി
പ്രഭിന്നേ പ്രസ്ഥാനേ പരമിദമദഃ പഥ്യമിതി ച ।
രുചീനാം വൈചിത്ര്യാദൃജുകുടില നാനാപഥജുഷാം
നൃണാമേകോ ഗമ്യസ്ത്വമസി പയസാമര്ണവ ഇവ ॥ 7 ॥
മഹോക്ഷഃ ഖട്വാങ്ഗം പരശുരജിനം ഭസ്മ ഫണിനഃ
കപാലം ചേതീയത്തവ വരദ തന്ത്രോപകരണമ് ।
സുരാസ്താം താമൃദ്ധിം ദധതി തു ഭവദ്ഭൂപ്രണിഹിതാം
ന ഹി സ്വാത്മാരാമം വിഷയമൃഗതൃഷ്ണാ ഭ്രമയതി ॥ 8 ॥
ധ്രുവം കശ്ചിത് സര്വം സകലമപരസ്ത്വധ്രുവമിദം
പരോ ധ്രൗവ്യാஉധ്രൗവ്യേ ജഗതി ഗദതി വ്യസ്തവിഷയേ ।
സമസ്തേஉപ്യേതസ്മിന് പുരമഥന തൈര്വിസ്മിത ഇവ
സ്തുവന്‌ ജിഹ്രേമി ത്വാം ന ഖലു നനു ധൃഷ്ടാ മുഖരതാ ॥ 9 ॥
തവൈശ്വര്യം യത്നാദ് യദുപരി വിരിഞ്ചിര്ഹരിരധഃ
പരിച്ഛേതും യാതാവനലമനലസ്കന്ധവപുഷഃ ।
തതോ ഭക്തിശ്രദ്ധാ-ഭരഗുരു-ഗൃണദ്ഭ്യാം ഗിരിശ യത്
സ്വയം തസ്ഥേ താഭ്യാം തവ കിമനുവൃത്തിര്ന ഫലതി ॥ 10 ॥
അയത്നാദാസാദ്യ ത്രിഭുവനമവൈരവ്യതികരം
ദശാസ്യോ യദ്ബാഹൂനഭൃത രണകണ്ഡൂ-പരവശാന് ।
ശിരഃപദ്മശ്രേണീ-രചിതചരണാമ്ഭോരുഹ-ബലേഃ
സ്ഥിരായാസ്ത്വദ്ഭക്തേസ്ത്രിപുരഹര വിസ്ഫൂര്ജിതമിദമ് ॥ 11 ॥
അമുഷ്യ ത്വത്സേവാ-സമധിഗതസാരം ഭുജവനം
ബലാത് കൈലാസേஉപി ത്വദധിവസതൗ വിക്രമയതഃ ।
അലഭ്യാ പാതാലേஉപ്യലസചലിതാംഗുഷ്ഠശിരസി
പ്രതിഷ്ഠാ ത്വയ്യാസീദ് ധ്രുവമുപചിതോ മുഹ്യതി ഖലഃ ॥ 12 ॥
യദൃദ്ധിം സുത്രാമ്ണോ വരദ പരമോച്ചൈരപി സതീം
അധശ്ചക്രേ ബാണഃ പരിജനവിധേയത്രിഭുവനഃ ।
ന തച്ചിത്രം തസ്മിന് വരിവസിതരി ത്വച്ചരണയോഃ
ന കസ്യാപ്യുന്നത്യൈ ഭവതി ശിരസസ്ത്വയ്യവനതിഃ ॥ 13 ॥
അകാണ്ഡ-ബ്രഹ്മാണ്ഡ-ക്ഷയചകിത-ദേവാസുരകൃപാ
വിധേയസ്യാஉஉസീദ്‌ യസ്ത്രിനയന വിഷം സംഹൃതവതഃ ।
സ കല്മാഷഃ കണ്ഠേ തവ ന കുരുതേ ന ശ്രിയമഹോ
വികാരോஉപി ശ്ലാഘ്യോ ഭുവന-ഭയ- ഭങ്ഗ- വ്യസനിനഃ ॥ 14 ॥
അസിദ്ധാര്ഥാ നൈവ ക്വചിദപി സദേവാസുരനരേ
നിവര്തന്തേ നിത്യം ജഗതി ജയിനോ യസ്യ വിശിഖാഃ ।
സ പശ്യന്നീശ ത്വാമിതരസുരസാധാരണമഭൂത്
സ്മരഃ സ്മര്തവ്യാത്മാ ന ഹി വശിഷു പഥ്യഃ പരിഭവഃ ॥ 15 ॥
മഹീ പാദാഘാതാദ് വ്രജതി സഹസാ സംശയപദം
പദം വിഷ്ണോര്ഭ്രാമ്യദ് ഭുജ-പരിഘ-രുഗ്ണ-ഗ്രഹ- ഗണമ് ।
മുഹുര്ദ്യൗര്ദൗസ്ഥ്യം യാത്യനിഭൃത-ജടാ-താഡിത-തടാ
ജഗദ്രക്ഷായൈ ത്വം നടസി നനു വാമൈവ വിഭുതാ ॥ 16 ॥
വിയദ്വ്യാപീ താരാ-ഗണ-ഗുണിത-ഫേനോദ്ഗമ-രുചിഃ
പ്രവാഹോ വാരാം യഃ പൃഷതലഘുദൃഷ്ടഃ ശിരസി തേ ।
ജഗദ്ദ്വീപാകാരം ജലധിവലയം തേന കൃതമിതി
അനേനൈവോന്നേയം ധൃതമഹിമ ദിവ്യം തവ വപുഃ ॥ 17 ॥
രഥഃ ക്ഷോണീ യന്താ ശതധൃതിരഗേന്ദ്രോ ധനുരഥോ
രഥാങ്ഗേ ചന്ദ്രാര്കൗ രഥ-ചരണ-പാണിഃ ശര ഇതി ।
ദിധക്ഷോസ്തേ കോஉയം ത്രിപുരതൃണമാഡമ്ബര-വിധിഃ
വിധേയൈഃ ക്രീഡന്ത്യോ ന ഖലു പരതന്ത്രാഃ പ്രഭുധിയഃ ॥ 18 ॥
ഹരിസ്തേ സാഹസ്രം കമല ബലിമാധായ പദയോഃ
യദേകോനേ തസ്മിന് നിജമുദഹരന്നേത്രകമലമ് ।
ഗതോ ഭക്ത്യുദ്രേകഃ പരിണതിമസൗ ചക്രവപുഷഃ
ത്രയാണാം രക്ഷായൈ ത്രിപുരഹര ജാഗര്തി ജഗതാമ് ॥ 19 ॥
ക്രതൗ സുപ്തേ ജാഗ്രത്‌ ത്വമസി ഫലയോഗേ ക്രതുമതാം
ക്വ കര്മ പ്രധ്വസ്തം ഫലതി പുരുഷാരാധനമൃതേ ।
അതസ്ത്വാം സമ്പ്രേക്ഷ്യ ക്രതുഷു ഫലദാന-പ്രതിഭുവം
ശ്രുതൗ ശ്രദ്ധാം ബധ്വാ ദൃഢപരികരഃ കര്മസു ജനഃ ॥ 20 ॥
ക്രിയാദക്ഷോ ദക്ഷഃ ക്രതുപതിരധീശസ്തനുഭൃതാം
ഋഷീണാമാര്ത്വിജ്യം ശരണദ സദസ്യാഃ സുര-ഗണാഃ ।
ക്രതുഭ്രംശസ്ത്വത്തഃ ക്രതുഫല-വിധാന-വ്യസനിനഃ
ധ്രുവം കര്തുഃ ശ്രദ്ധാ-വിധുരമഭിചാരായ ഹി മഖാഃ ॥ 21 ॥
പ്രജാനാഥം നാഥ പ്രസഭമഭികം സ്വാം ദുഹിതരം
ഗതം രോഹിദ്‌ ഭൂതാം രിരമയിഷുമൃഷ്യസ്യ വപുഷാ ।
ധനുഷ്പാണേര്യാതം ദിവമപി സപത്രാകൃതമമും
ത്രസന്തം തേஉദ്യാപി ത്യജതി ന മൃഗവ്യാധരഭസഃ ॥ 22 ॥
സ്വലാവണ്യാശംസാ ധൃതധനുഷമഹ്നായ തൃണവത്
പുരഃ പ്ലുഷ്ടം ദൃഷ്ട്വാ പുരമഥന പുഷ്പായുധമപി ।
യദി സ്ത്രൈണം ദേവീ യമനിരത-ദേഹാര്ധ-ഘടനാത്
അവൈതി ത്വാമദ്ധാ ബത വരദ മുഗ്ധാ യുവതയഃ ॥ 23 ॥
ശ്മശാനേഷ്വാക്രീഡാ സ്മരഹര പിശാചാഃ സഹചരാഃ
ചിതാ-ഭസ്മാലേപഃ സ്രഗപി നൃകരോടീ-പരികരഃ ।
അമങ്ഗല്യം ശീലം തവ ഭവതു നാമൈവമഖിലം
തഥാപി സ്മര്തൠണാം വരദ പരമം മങ്ഗലമസി ॥ 24 ॥
മനഃ പ്രത്യക്ചിത്തേ സവിധമവിധായാത്ത-മരുതഃ
പ്രഹൃഷ്യദ്രോമാണഃ പ്രമദ-സലിലോത്സങ്ഗതി-ദൃശഃ ।
യദാലോക്യാഹ്ലാദം ഹ്രദ ഇവ നിമജ്യാമൃതമയേ
ദധത്യന്തസ്തത്ത്വം കിമപി യമിനസ്തത് കില ഭവാന് ॥ 25 ॥
ത്വമര്കസ്ത്വം സോമസ്ത്വമസി പവനസ്ത്വം ഹുതവഹഃ
ത്വമാപസ്ത്വം വ്യോമ ത്വമു ധരണിരാത്മാ ത്വമിതി ച ।
പരിച്ഛിന്നാമേവം ത്വയി പരിണതാ ബിഭ്രതി ഗിരം
ന വിദ്മസ്തത്തത്ത്വം വയമിഹ തു യത് ത്വം ന ഭവസി ॥ 26 ॥
ത്രയീം തിസ്രോ വൃത്തീസ്ത്രിഭുവനമഥോ ത്രീനപി സുരാന്
അകാരാദ്യൈര്വര്ണൈസ്ത്രിഭിരഭിദധത് തീര്ണവികൃതി ।
തുരീയം തേ ധാമ ധ്വനിഭിരവരുന്ധാനമണുഭിഃ
സമസ്തം വ്യസ്തം ത്വാം ശരണദ ഗൃണാത്യോമിതി പദമ് ॥ 27 ॥
ഭവഃ ശര്വോ രുദ്രഃ പശുപതിരഥോഗ്രഃ സഹമഹാന്
തഥാ ഭീമേശാനാവിതി യദഭിധാനാഷ്ടകമിദമ് ।
അമുഷ്മിന് പ്രത്യേകം പ്രവിചരതി ദേവ ശ്രുതിരപി
പ്രിയായാസ്മൈധാമ്നേ പ്രണിഹിത-നമസ്യോஉസ്മി ഭവതേ ॥ 28 ॥
നമോ നേദിഷ്ഠായ പ്രിയദവ ദവിഷ്ഠായ ച നമഃ
നമഃ ക്ഷോദിഷ്ഠായ സ്മരഹര മഹിഷ്ഠായ ച നമഃ ।
നമോ വര്ഷിഷ്ഠായ ത്രിനയന യവിഷ്ഠായ ച നമഃ
നമഃ സര്വസ്മൈ തേ തദിദമതിസര്വായ ച നമഃ ॥ 29 ॥
ബഹുല-രജസേ വിശ്വോത്പത്തൗ ഭവായ നമോ നമഃ
പ്രബല-തമസേ തത് സംഹാരേ ഹരായ നമോ നമഃ ।
ജന-സുഖകൃതേ സത്ത്വോദ്രിക്തൗ മൃഡായ നമോ നമഃ
പ്രമഹസി പദേ നിസ്ത്രൈഗുണ്യേ ശിവായ നമോ നമഃ ॥ 30 ॥
കൃശ-പരിണതി-ചേതഃ ക്ലേശവശ്യം ക്വ ചേദം ക്വ ച തവ ഗുണ-സീമോല്ലങ്ഘിനീ ശശ്വദൃദ്ധിഃ ।
ഇതി ചകിതമമന്ദീകൃത്യ മാം ഭക്തിരാധാദ് വരദ ചരണയോസ്തേ വാക്യ-പുഷ്പോപഹാരമ് ॥ 31 ॥
അസിത-ഗിരി-സമം സ്യാത് കജ്ജലം സിന്ധു-പാത്രേ സുര-തരുവര-ശാഖാ ലേഖനീ പത്രമുര്വീ ।
ലിഖതി യദി ഗൃഹീത്വാ ശാരദാ സര്വകാലം തദപി തവ ഗുണാനാമീശ പാരം ന യാതി ॥ 32 ॥
അസുര-സുര-മുനീന്ദ്രൈരര്ചിതസ്യേന്ദു-മൗലേഃ ഗ്രഥിത-ഗുണമഹിമ്നോ നിര്ഗുണസ്യേശ്വരസ്യ ।
സകല-ഗണ-വരിഷ്ഠഃ പുഷ്പദന്താഭിധാനഃ രുചിരമലഘുവൃത്തൈഃ സ്തോത്രമേതച്ചകാര ॥ 33 ॥
അഹരഹരനവദ്യം ധൂര്ജടേഃ സ്തോത്രമേതത് പഠതി പരമഭക്ത്യാ ശുദ്ധ-ചിത്തഃ പുമാന് യഃ ।
സ ഭവതി ശിവലോകേ രുദ്രതുല്യസ്തഥാஉത്ര പ്രചുരതര-ധനായുഃ പുത്രവാന് കീര്തിമാംശ്ച ॥ 34 ॥
മഹേശാന്നാപരോ ദേവോ മഹിമ്നോ നാപരാ സ്തുതിഃ ।
അഘോരാന്നാപരോ മന്ത്രോ നാസ്തി തത്ത്വം ഗുരോഃ പരമ് ॥ 35 ॥
ദീക്ഷാ ദാനം തപസ്തീര്ഥം ജ്ഞാനം യാഗാദികാഃ ക്രിയാഃ ।
മഹിമ്നസ്തവ പാഠസ്യ കലാം നാര്ഹന്തി ഷോഡശീമ് ॥ 36 ॥
കുസുമദശന-നാമാ സര്വ-ഗന്ധര്വ-രാജഃ
ശശിധരവര-മൗലേര്ദേവദേവസ്യ ദാസഃ ।
സ ഖലു നിജ-മഹിമ്നോ ഭ്രഷ്ട ഏവാസ്യ രോഷാത്
സ്തവനമിദമകാര്ഷീദ് ദിവ്യ-ദിവ്യം മഹിമ്നഃ ॥ 37 ॥
സുരഗുരുമഭിപൂജ്യ സ്വര്ഗ-മോക്ഷൈക-ഹേതും
പഠതി യദി മനുഷ്യഃ പ്രാഞ്ജലിര്നാന്യ-ചേതാഃ ।
വ്രജതി ശിവ-സമീപം കിന്നരൈഃ സ്തൂയമാനഃ
സ്തവനമിദമമോഘം പുഷ്പദന്തപ്രണീതമ് ॥ 38 ॥
ആസമാപ്തമിദം സ്തോത്രം പുണ്യം ഗന്ധര്വ-ഭാഷിതമ് ।
അനൗപമ്യം മനോഹാരി സര്വമീശ്വരവര്ണനമ് ॥ 39 ॥
ഇത്യേഷാ വാങ്മയീ പൂജാ ശ്രീമച്ഛങ്കര-പാദയോഃ ।
അര്പിതാ തേന ദേവേശഃ പ്രീയതാം മേ സദാശിവഃ ॥ 40 ॥
തവ തത്ത്വം ന ജാനാമി കീദൃശോஉസി മഹേശ്വര ।
യാദൃശോஉസി മഹാദേവ താദൃശായ നമോ നമഃ ॥ 41 ॥
ഏകകാലം ദ്വികാലം വാ ത്രികാലം യഃ പഠേന്നരഃ ।
സര്വപാപ-വിനിര്മുക്തഃ ശിവ ലോകേ മഹീയതേ ॥ 42 ॥
ശ്രീ പുഷ്പദന്ത-മുഖ-പങ്കജ-നിര്ഗതേന
സ്തോത്രേണ കില്ബിഷ-ഹരേണ ഹര-പ്രിയേണ ।
കണ്ഠസ്ഥിതേന പഠിതേന സമാഹിതേന
സുപ്രീണിതോ ഭവതി ഭൂതപതിര്മഹേശഃ ॥ 43 ॥
॥ ഇതി ശ്രീ പുഷ്പദന്ത വിരചിതം ശിവമഹിമ്നഃ സ്തോത്രം സമാപ്തമ് ॥
॥ Shiva Mahimna Stotram Meaning ॥
If it is unseemly to praise You when ignorant of the extent of’ Your greatness, then even the praises of Brahma and others are inadequate. If no one can be blamed when they praise You according to their intellectual powers, then my attempt to compose a hymn cannot be reproached. ॥ 1 ॥
Your greatness is beyond the reach of mind and speech. Who can properly praise that which even the Vedas describe with trepidation, by means of’ ‘neti-neti / not this, not this’? How many qualities does He possess? By whom can He be perceived? Yet whose mind and speech do not turn to the form later taken by Him (saguna) ॥ 2 ॥
O Brahman! Do even Brihaspati’s praises cause wonder to You, the author of the nectar like sweet Vedas? 0 destroyer of the three cities, the thought that by praising Your glories I shall purify my speech has prompted me to undertake this work. ॥ 3 ॥
O Giver of boons! Some stupid people produce arguments–pleasing to the ignorant but in fact hateful– to refute Your Divinity, which creates, preserves and destroys the world, which is divided into three bodies (Brahma, Vishnu and Shiva) according to the three gunas, and which is described in the three Vedas. ॥ 4 ॥
To fulfill what desire, assuming what form, with what instruments, support and material does that Creator create the three worlds? This kind of futile argumentation about You whose divine nature is beyond the reach of intellect makes the perverted vociferous, and brings delusion to men. ॥ 5 ॥
O Lord of gods! Can the worlds be without origin, though they have bodies? Is their creation possible without a creator? Who else but God can initiate the creation of the worlds? Because they are fools they raise doubts about Your existence. ॥ 6 ॥
Different paths (to realization) arc enjoined by the three Vedas, by Sankhya, Yoga, Pashupata (Shaiva) (doctrine and Vaishnava Shastras. People follow different paths, straight or crooked, according to their temperament, depending on which they consider best, or most appropriate–and reach You alone just as rivers enter the ocean. ॥ 7 ॥
O Giver of boons! A great bull, a wooden hand rest, an axe, a tiger skin, ashes, serpents, a human skull and other such things–these are all You own, though simply by casting Your eyes on gods You gave them great treasures which they enjoy. Indeed one whose delight is in the Self cannot be deluded by the mirage of sense objects. ॥ 8 ॥
O Destroyer of the demon Pura, some say that the whole universe is eternal while others say that all is transitory. Others still hold that it is eternal and non-eternal — having different characteristics. Bewildered by all this, I do not feel ashamed to praise You; indeed my loquacity is an indication of my boldness. ॥ 9 ॥
O Girisha, when You took the form of a pillar of fire, Brahma trying from above and Vishnu trying from below failed to measure You. Afterward, when they praised You with great faith and devotion, You revealed yourself to them of Your own accord; does not surrender to You bear fruit? ॥ 10 ॥
O Destroyer of Tripura, it was because of that great devotion, which prompted him to offer his heads as lotuses to Your feet, that the ten-headed Ravana was still with arms and eager for fresh war after he had effortlessly rid the three worlds of all traces of enemies. ॥ 11 ॥
But when he (Ravana) extended the valour of his arms-whose strength was obtained by worshipping You- to Kailas, Your abode, You moved the tip of Your toe, and he did not find a resting place even in the nether world. Truly, when affluent the wicked become deluded. ॥ 12 ॥
O Giver of boons, since Bana was the worshipper of Your feet is it to be wondered at that he had the three worlds at his command and put to shame the wealth of Indra? What prosperity does not come from bowing down the head to You? ॥ 13 ॥
O Three-Eyed One, who drank poison out of compassion for gods and demons when they were distraught at the sudden prospect of the destruction of the universe, surely the dark blue stain on Your throat has beautified You. Even deformity is to be admired in one who is given to freeing the world of fear. ॥ 14 ॥
O Lord, the god of love, whose arrows never fail in the world of gods and men, become nothing but an object of memory because he looked on You as an ordinary god (his body being burnt by Your look of wrath). An insult to the self-controlled is not conducive to good. ॥ 15 ॥
When You danced to save the world, the earth was suddenly thrown into a precarious state at the striking of Your feet; the spatial regions and the hosts of stars felt oppressed by the movement of Your massive club-like arms, and the heavens became miserable as their sides were constantly struck by Your waving matted hair. Indeed it is Your very mightiness which is the cause of the trouble. ॥ 16 ॥
The river which pervades the sky and whose foam crests look all the more beautiful because of stars and planets, seems no more than a drop of water when on Your head. That same river has turned the world into islands surrounded by waters. From this can be judged vastness of Your divine body. ॥ 17 ॥
When You wanted to burn the three cities of the demons – which were but a piece of straw to You–the earth was Your chariot, Brahma Your charioteer, the great mountain Meru Your bow, the sun and the moon the wheels of Your chariot, Vishnu Your arrow. Why all this paraphernalia? The Lord is not dependent on others. He was only playing with things at His command. ॥ 18 ॥
O Destroyer of the three cities, Hari rooted out His own lotus-eye to make up the difference when one flower was missing in His offering of 1,000 lotuses to Your feet. For this great devotion, You awarded the discus (Sudarshan Chakra) ~ with which Hari protects the three worlds. ॥ 19 ॥
When a sacrifice has ended, You ever keep awake to bestow its fruit on the sacrificer. How can any action bear fruit if not accompanied by the worship of You, 0 Lord? Therefore, knowing You to be the Giver of fruits of sacrifices and putting faith in the Vedas, people become resolute about the performance of sacrificial acts. ॥ 20 ॥
O Giver of refuge, even that sacrifice where Daksha, the Lord of creation and expert in sacrifices, was the sacrificer, rishis were priests, gods participants, was destroyed by You who are habitually the Giver of fruits of sacrifices. Surely sacrifices cause injury to the sacrificers in the absence of faith and devotion. ॥ 21 ॥
O Lord, the fury of You who became a hunter with a bow in hand has not as yet left Brahma who, overcome by incestuous lust and finding his own daughter transforming herself into a hind, desired to ravish her in the body of a stag and keenly pierced by Your arrows, he (Brahma) has fled to the sky ॥ 22 ॥
O Destroyer of the three cities, 0 Giver of boons, is Parvati who saw the god of love, bow in hand, burnt like a piece of straw in a minute by You, still proud of her beauty and believing that You are fascinated by her, because she was allowed to occupy half Your body because of her austerities? Ah, surely all women are under delusion. You have completely conquered Your senses. ॥ 23 ॥
O Destroyer of the god of love, 0 Giver of boons, Your play is in cremation grounds, Your companions are ghosts, You smear Your body with the ashes of burnt bodies, human skulls are Your garland-all Your conduct is indeed inauspicious. But You promote the greatest good of those who remember You. ॥ 24 ॥
You are indeed that inexpressible Truth which the yogis realize within through concentrating their minds on the Self and controlling the breath according to the directions laid down in the scriptures, and realizing which Truth they experience rapturous thrills and shed profuse tears of joy; swimming as it were in a pool of nectar they enjoy inner bliss. ॥ 25 ॥
The wise hold this limiting view of You: You are the sun, You are the moon, You are fire, You are air, You are water, You are space, You are the earth and You are the Self. But we do not know the things which You are not. ॥ 26 ॥
O Giver of refuge, with the three letters A, U, M, indicating the three Vedas, three states, three worlds and the three gods, the word AUM(Om) describes You separately. By its subtle sound, the word Om collectively denotes You – Your absolute transcendental state which is free from change. ॥ 27 ॥
O Lord! Bhava, Sharva, Rudra, Pashupati, Ugra, Mahadeva, Bhima, and Ishana-these eight names of Yours are each treated in detail in the Vedas. To You, most beloved Lord Shankara, of resplendent form, I offer salutations. ॥ 28 ॥
O Lover of solitude, my salutations to You who are the nearest and the farthest. 0 Destroyer of the god of love, my salutations to You who are the minutest and also the largest. 0 Three-eyed one, my salutations to You who are the oldest and also the youngest. My salutations to You again and again who are all and also transcending all. ॥ 29 ॥
Salutations to You as Brahma in whom rajas prevails for the creation of the universe. Salutations to You as Rudra in whom tamas prevails for its destruction. Salutations to You as Vishnu in whom sattva prevails for giving happiness to the people. Salutations to You, 0 Shiva, who are effulgent and beyond the three attributes. ॥ 30 ॥
O Giver of boons, how poor is my ill-developed mind, subject to afflictions, and how boundless Your divinity- Eternal and possessing infinite virtues. Though terror–stricken because of this, I am inspired by my devotion to offer this hymnal garland at Your feet. ॥ 31 ॥
O Lord, if the black mountain be ink, the ocean the inkpot, the branch of the stout wish-fulfilling tree a pen, the earth the writing leaf, and if taking these the Goddess of Learning writes for eternity, even then the limit of Your virtues will not be reached. ॥ 32 ॥
The best of Gandharvas, Pushpadanta by name, composed in great devotion this beautiful hymn to the Lord, who is worshipped by demons, gods, and the best of sages, whose praises have been sung, who has the moon on His forehead, and who is attributeless. ॥ 33 ॥
The person who with purified heart and in great devotion always reads this beautiful and elevating hymn to Shiva, becomes like Shiva (after death) in the abode of Shiva, and while in this world gets abundant wealth, long life, progeny and fame. ॥ 34 ॥
There is no God higher than Shiva, there is no hymn better than the hymn on the greatness of Shiva, there is no mantra more powerful than the name of Shiva, there is nothing higher to be known than the real nature of the Guru. ॥ 35 ॥
Initiation into spiritual life, charities, austerities, pilgrimages, the practice of yoga, the performance of sacrificial rites – none of these gives even a sixteenth part of the merit that one gets by reciting the hymn on the greatness of Shiva. ॥ 36 ॥
The Lord of Gandharvas, Pushpadanta by name, is the servant of the God of gods who has the crescent moon on his forehead. Fallen from his glory due to the wrath of the Lord, he composed this very beautiful uplifting hymn on the greatness of Shiva to regain His favor. ॥ 37 ॥
If one with single-minded devotion and folded palms reads this unfailing hymn composed by Pushpadanta, which is adored by great gods and the best of sages and which grants heaven and liberation, one goes to Shiva and is worshipped by Kinnaras (celestial beings). ॥ 38 ॥
Thus ends this unparalleled sacred hymn composed by Pushpadanta and describing the glory of God Shiva in a most fascinating manner. ॥ 39 ॥
This hymn worship is offered at the feet of Shiva. May the ever beneficent Lord of gods be pleased with me at this! ॥ 40 ॥
I do not know the truth of your nature and who you are- O great God my salutations to your true nature. ॥ 41 ॥
Whoever reads this once, twice or thrice (in a day) revels in the domain of Shiva, bereft of all sins. ॥ 42 ॥
If a person learns by heart and recites this hymn, which flowed from the lotus mouth of Pushpadanta, which destroys sins and is dear to Shiva and which equally promotes the good of all, Shiva, the Lord of creation, becomes very pleased. ॥ 43 ॥
thus ends the hymn called – “Shiva Mahimna Stotra”
– Chant Stotra in Other Languages –
Shiva Mahimna Stotram in Sanskrit – English – Bengali – Gujarati – Kannada – Malayalam – Telugu – Tamil