॥ Shiva Mahimna Stotram Telugu Lyrics ॥
॥ శివమహిమ్నః స్తోత్రమ్ ॥
శివాయ నమః ॥
శివమహిమ్నః స్తోత్రమ్ ।
పుష్పదన్త ఉవాచ ॥
మహిమ్నః పారం తే పరమవిదుషో యద్యసదృశీ
స్తుతిర్బ్రహ్మాదీనామపి తదవసన్నాస్త్వయి గిరః ।
అథాஉవాచ్యః సర్వః స్వమతిపరిణామావధి గృణన్
మమాప్యేష స్తోత్రే హర నిరపవాదః పరికరః ॥ 1 ॥
అతీతః పంథానం తవ చ మహిమా వాఙ్మనసయోః
అతద్వ్యావృత్త్యా యం చకితమభిధత్తే శ్రుతిరపి ।
స కస్య స్తోతవ్యః కతివిధగుణః కస్య విషయః
పదే త్వర్వాచీనే పతతి న మనః కస్య న వచః ॥ 2 ॥
మధుస్ఫీతా వాచః పరమమమృతం నిర్మితవతః
తవ బ్రహ్మన్‌ కిం వాగపి సురగురోర్విస్మయపదమ్ ।
మమ త్వేతాం వాణీం గుణకథనపుణ్యేన భవతః
పునామీత్యర్థేஉస్మిన్ పురమథన బుద్ధిర్వ్యవసితా ॥ 3 ॥
తవైశ్వర్యం యత్తజ్జగదుదయరక్షాప్రలయకృత్
త్రయీవస్తు వ్యస్తం తిస్రుషు గుణభిన్నాసు తనుషు ।
అభవ్యానామస్మిన్ వరద రమణీయామరమణీం
విహంతుం వ్యాక్రోశీం విదధత ఇహైకే జడధియః ॥ 4 ॥
కిమీహః కింకాయః స ఖలు కిముపాయస్త్రిభువనం
కిమాధారో ధాతా సృజతి కిముపాదాన ఇతి చ ।
అతర్క్యైశ్వర్యే త్వయ్యనవసర దుఃస్థో హతధియః
కుతర్కోஉయం కాంశ్చిత్ ముఖరయతి మోహాయ జగతః ॥ 5 ॥
అజన్మానో లోకాః కిమవయవవంతోஉపి జగతాం
అధిష్ఠాతారం కిం భవవిధిరనాదృత్య భవతి ।
అనీశో వా కుర్యాద్ భువనజననే కః పరికరో
యతో మందాస్త్వాం ప్రత్యమరవర సంశేరత ఇమే ॥ 6 ॥
త్రయీ సాంఖ్యం యోగః పశుపతిమతం వైష్ణవమితి
ప్రభిన్నే ప్రస్థానే పరమిదమదః పథ్యమితి చ ।
రుచీనాం వైచిత్ర్యాదృజుకుటిల నానాపథజుషాం
నృణామేకో గమ్యస్త్వమసి పయసామర్ణవ ఇవ ॥ 7 ॥
మహోక్షః ఖట్వాంగం పరశురజినం భస్మ ఫణినః
కపాలం చేతీయత్తవ వరద తంత్రోపకరణమ్ ।
సురాస్తాం తామృద్ధిం దధతి తు భవద్భూప్రణిహితాం
న హి స్వాత్మారామం విషయమృగతృష్ణా భ్రమయతి ॥ 8 ॥
ధ్రువం కశ్చిత్ సర్వం సకలమపరస్త్వధ్రువమిదం
పరో ధ్రౌవ్యాஉధ్రౌవ్యే జగతి గదతి వ్యస్తవిషయే ।
సమస్తేஉప్యేతస్మిన్ పురమథన తైర్విస్మిత ఇవ
స్తువన్‌ జిహ్రేమి త్వాం న ఖలు నను ధృష్టా ముఖరతా ॥ 9 ॥
తవైశ్వర్యం యత్నాద్ యదుపరి విరించిర్హరిరధః
పరిచ్ఛేతుం యాతావనలమనలస్కంధవపుషః ।
తతో భక్తిశ్రద్ధా-భరగురు-గృణద్భ్యాం గిరిశ యత్
స్వయం తస్థే తాభ్యాం తవ కిమనువృత్తిర్న ఫలతి ॥ 10 ॥
అయత్నాదాసాద్య త్రిభువనమవైరవ్యతికరం
దశాస్యో యద్బాహూనభృత రణకండూ-పరవశాన్ ।
శిరఃపద్మశ్రేణీ-రచితచరణాంభోరుహ-బలేః
స్థిరాయాస్త్వద్భక్తేస్త్రిపురహర విస్ఫూర్జితమిదమ్ ॥ 11 ॥
అముష్య త్వత్సేవా-సమధిగతసారం భుజవనం
బలాత్ కైలాసేஉపి త్వదధివసతౌ విక్రమయతః ।
అలభ్యా పాతాలేஉప్యలసచలితాంగుష్ఠశిరసి
ప్రతిష్ఠా త్వయ్యాసీద్ ధ్రువముపచితో ముహ్యతి ఖలః ॥ 12 ॥
యదృద్ధిం సుత్రామ్ణో వరద పరమోచ్చైరపి సతీం
అధశ్చక్రే బాణః పరిజనవిధేయత్రిభువనః ।
న తచ్చిత్రం తస్మిన్ వరివసితరి త్వచ్చరణయోః
న కస్యాప్యున్నత్యై భవతి శిరసస్త్వయ్యవనతిః ॥ 13 ॥
అకాండ-బ్రహ్మాండ-క్షయచకిత-దేవాసురకృపా
విధేయస్యాஉஉసీద్‌ యస్త్రినయన విషం సంహృతవతః ।
స కల్మాషః కంఠే తవ న కురుతే న శ్రియమహో
వికారోஉపి శ్లాఘ్యో భువన-భయ- భంగ- వ్యసనినః ॥ 14 ॥
అసిద్ధార్థా నైవ క్వచిదపి సదేవాసురనరే
నివర్తంతే నిత్యం జగతి జయినో యస్య విశిఖాః ।
స పశ్యన్నీశ త్వామితరసురసాధారణమభూత్
స్మరః స్మర్తవ్యాత్మా న హి వశిషు పథ్యః పరిభవః ॥ 15 ॥
మహీ పాదాఘాతాద్ వ్రజతి సహసా సంశయపదం
పదం విష్ణోర్భ్రామ్యద్ భుజ-పరిఘ-రుగ్ణ-గ్రహ- గణమ్ ।
ముహుర్ద్యౌర్దౌస్థ్యం యాత్యనిభృత-జటా-తాడిత-తటా
జగద్రక్షాయై త్వం నటసి నను వామైవ విభుతా ॥ 16 ॥
వియద్వ్యాపీ తారా-గణ-గుణిత-ఫేనోద్గమ-రుచిః
ప్రవాహో వారాం యః పృషతలఘుదృష్టః శిరసి తే ।
జగద్ద్వీపాకారం జలధివలయం తేన కృతమితి
అనేనైవోన్నేయం ధృతమహిమ దివ్యం తవ వపుః ॥ 17 ॥
రథః క్షోణీ యంతా శతధృతిరగేంద్రో ధనురథో
రథాంగే చంద్రార్కౌ రథ-చరణ-పాణిః శర ఇతి ।
దిధక్షోస్తే కోஉయం త్రిపురతృణమాడంబర-విధిః
విధేయైః క్రీడంత్యో న ఖలు పరతంత్రాః ప్రభుధియః ॥ 18 ॥
హరిస్తే సాహస్రం కమల బలిమాధాయ పదయోః
యదేకోనే తస్మిన్ నిజముదహరన్నేత్రకమలమ్ ।
గతో భక్త్యుద్రేకః పరిణతిమసౌ చక్రవపుషః
త్రయాణాం రక్షాయై త్రిపురహర జాగర్తి జగతామ్ ॥ 19 ॥
క్రతౌ సుప్తే జాగ్రత్‌ త్వమసి ఫలయోగే క్రతుమతాం
క్వ కర్మ ప్రధ్వస్తం ఫలతి పురుషారాధనమృతే ।
అతస్త్వాం సంప్రేక్ష్య క్రతుషు ఫలదాన-ప్రతిభువం
శ్రుతౌ శ్రద్ధాం బధ్వా దృఢపరికరః కర్మసు జనః ॥ 20 ॥
క్రియాదక్షో దక్షః క్రతుపతిరధీశస్తనుభృతాం
ఋషీణామార్త్విజ్యం శరణద సదస్యాః సుర-గణాః ।
క్రతుభ్రంశస్త్వత్తః క్రతుఫల-విధాన-వ్యసనినః
ధ్రువం కర్తుః శ్రద్ధా-విధురమభిచారాయ హి మఖాః ॥ 21 ॥
ప్రజానాథం నాథ ప్రసభమభికం స్వాం దుహితరం
గతం రోహిద్‌ భూతాం రిరమయిషుమృష్యస్య వపుషా ।
ధనుష్పాణేర్యాతం దివమపి సపత్రాకృతమముం
త్రసంతం తేஉద్యాపి త్యజతి న మృగవ్యాధరభసః ॥ 22 ॥
స్వలావణ్యాశంసా ధృతధనుషమహ్నాయ తృణవత్
పురః ప్లుష్టం దృష్ట్వా పురమథన పుష్పాయుధమపి ।
యది స్త్రైణం దేవీ యమనిరత-దేహార్ధ-ఘటనాత్
అవైతి త్వామద్ధా బత వరద ముగ్ధా యువతయః ॥ 23 ॥
శ్మశానేష్వాక్రీడా స్మరహర పిశాచాః సహచరాః
చితా-భస్మాలేపః స్రగపి నృకరోటీ-పరికరః ।
అమంగల్యం శీలం తవ భవతు నామైవమఖిలం
తథాపి స్మర్తౄణాం వరద పరమం మంగలమసి ॥ 24 ॥
మనః ప్రత్యక్చిత్తే సవిధమవిధాయాత్త-మరుతః
ప్రహృష్యద్రోమాణః ప్రమద-సలిలోత్సంగతి-దృశః ।
యదాలోక్యాహ్లాదం హ్రద ఇవ నిమజ్యామృతమయే
దధత్యంతస్తత్త్వం కిమపి యమినస్తత్ కిల భవాన్ ॥ 25 ॥
త్వమర్కస్త్వం సోమస్త్వమసి పవనస్త్వం హుతవహః
త్వమాపస్త్వం వ్యోమ త్వము ధరణిరాత్మా త్వమితి చ ।
పరిచ్ఛిన్నామేవం త్వయి పరిణతా బిభ్రతి గిరం
న విద్మస్తత్తత్త్వం వయమిహ తు యత్ త్వం న భవసి ॥ 26 ॥
త్రయీం తిస్రో వృత్తీస్త్రిభువనమథో త్రీనపి సురాన్
అకారాద్యైర్వర్ణైస్త్రిభిరభిదధత్ తీర్ణవికృతి ।
తురీయం తే ధామ ధ్వనిభిరవరుంధానమణుభిః
సమస్తం వ్యస్తం త్వాం శరణద గృణాత్యోమితి పదమ్ ॥ 27 ॥
భవః శర్వో రుద్రః పశుపతిరథోగ్రః సహమహాన్
తథా భీమేశానావితి యదభిధానాష్టకమిదమ్ ।
అముష్మిన్ ప్రత్యేకం ప్రవిచరతి దేవ శ్రుతిరపి
ప్రియాయాస్మైధామ్నే ప్రణిహిత-నమస్యోஉస్మి భవతే ॥ 28 ॥
నమో నేదిష్ఠాయ ప్రియదవ దవిష్ఠాయ చ నమః
నమః క్షోదిష్ఠాయ స్మరహర మహిష్ఠాయ చ నమః ।
నమో వర్షిష్ఠాయ త్రినయన యవిష్ఠాయ చ నమః
నమః సర్వస్మై తే తదిదమతిసర్వాయ చ నమః ॥ 29 ॥
బహుల-రజసే విశ్వోత్పత్తౌ భవాయ నమో నమః
ప్రబల-తమసే తత్ సంహారే హరాయ నమో నమః ।
జన-సుఖకృతే సత్త్వోద్రిక్తౌ మృడాయ నమో నమః
ప్రమహసి పదే నిస్త్రైగుణ్యే శివాయ నమో నమః ॥ 30 ॥
కృశ-పరిణతి-చేతః క్లేశవశ్యం క్వ చేదం క్వ చ తవ గుణ-సీమోల్లంఘినీ శశ్వదృద్ధిః ।
ఇతి చకితమమందీకృత్య మాం భక్తిరాధాద్ వరద చరణయోస్తే వాక్య-పుష్పోపహారమ్ ॥ 31 ॥
అసిత-గిరి-సమం స్యాత్ కజ్జలం సింధు-పాత్రే సుర-తరువర-శాఖా లేఖనీ పత్రముర్వీ ।
లిఖతి యది గృహీత్వా శారదా సర్వకాలం తదపి తవ గుణానామీశ పారం న యాతి ॥ 32 ॥
అసుర-సుర-మునీంద్రైరర్చితస్యేందు-మౌలేః గ్రథిత-గుణమహిమ్నో నిర్గుణస్యేశ్వరస్య ।
సకల-గణ-వరిష్ఠః పుష్పదంతాభిధానః రుచిరమలఘువృత్తైః స్తోత్రమేతచ్చకార ॥ 33 ॥
అహరహరనవద్యం ధూర్జటేః స్తోత్రమేతత్ పఠతి పరమభక్త్యా శుద్ధ-చిత్తః పుమాన్ యః ।
స భవతి శివలోకే రుద్రతుల్యస్తథాஉత్ర ప్రచురతర-ధనాయుః పుత్రవాన్ కీర్తిమాంశ్చ ॥ 34 ॥
మహేశాన్నాపరో దేవో మహిమ్నో నాపరా స్తుతిః ।
అఘోరాన్నాపరో మంత్రో నాస్తి తత్త్వం గురోః పరమ్ ॥ 35 ॥
దీక్షా దానం తపస్తీర్థం ఙ్ఞానం యాగాదికాః క్రియాః ।
మహిమ్నస్తవ పాఠస్య కలాం నార్హంతి షోడశీమ్ ॥ 36 ॥
కుసుమదశన-నామా సర్వ-గంధర్వ-రాజః
శశిధరవర-మౌలేర్దేవదేవస్య దాసః ।
స ఖలు నిజ-మహిమ్నో భ్రష్ట ఏవాస్య రోషాత్
స్తవనమిదమకార్షీద్ దివ్య-దివ్యం మహిమ్నః ॥ 37 ॥
సురగురుమభిపూజ్య స్వర్గ-మోక్షైక-హేతుం
పఠతి యది మనుష్యః ప్రాంజలిర్నాన్య-చేతాః ।
వ్రజతి శివ-సమీపం కిన్నరైః స్తూయమానః
స్తవనమిదమమోఘం పుష్పదంతప్రణీతమ్ ॥ 38 ॥
ఆసమాప్తమిదం స్తోత్రం పుణ్యం గంధర్వ-భాషితమ్ ।
అనౌపమ్యం మనోహారి సర్వమీశ్వరవర్ణనమ్ ॥ 39 ॥
ఇత్యేషా వాఙ్మయీ పూజా శ్రీమచ్ఛంకర-పాదయోః ।
అర్పితా తేన దేవేశః ప్రీయతాం మే సదాశివః ॥ 40 ॥
తవ తత్త్వం న జానామి కీదృశోஉసి మహేశ్వర ।
యాదృశోஉసి మహాదేవ తాదృశాయ నమో నమః ॥ 41 ॥
ఏకకాలం ద్వికాలం వా త్రికాలం యః పఠేన్నరః ।
సర్వపాప-వినిర్ముక్తః శివ లోకే మహీయతే ॥ 42 ॥
శ్రీ పుష్పదంత-ముఖ-పంకజ-నిర్గతేన
స్తోత్రేణ కిల్బిష-హరేణ హర-ప్రియేణ ।
కంఠస్థితేన పఠితేన సమాహితేన
సుప్రీణితో భవతి భూతపతిర్మహేశః ॥ 43 ॥
॥ ఇతి శ్రీ పుష్పదంత విరచితం శివమహిమ్నః స్తోత్రం సమాప్తమ్ ॥
॥ Shiva Mahimna Stotram Meaning ॥
If it is unseemly to praise You when ignorant of the extent of’ Your greatness, then even the praises of Brahma and others are inadequate. If no one can be blamed when they praise You according to their intellectual powers, then my attempt to compose a hymn cannot be reproached. ॥ 1 ॥
Your greatness is beyond the reach of mind and speech. Who can properly praise that which even the Vedas describe with trepidation, by means of’ ‘neti-neti / not this, not this’? How many qualities does He possess? By whom can He be perceived? Yet whose mind and speech do not turn to the form later taken by Him (saguna) ॥ 2 ॥
O Brahman! Do even Brihaspati’s praises cause wonder to You, the author of the nectar like sweet Vedas? 0 destroyer of the three cities, the thought that by praising Your glories I shall purify my speech has prompted me to undertake this work. ॥ 3 ॥
O Giver of boons! Some stupid people produce arguments–pleasing to the ignorant but in fact hateful– to refute Your Divinity, which creates, preserves and destroys the world, which is divided into three bodies (Brahma, Vishnu and Shiva) according to the three gunas, and which is described in the three Vedas. ॥ 4 ॥
To fulfill what desire, assuming what form, with what instruments, support and material does that Creator create the three worlds? This kind of futile argumentation about You whose divine nature is beyond the reach of intellect makes the perverted vociferous, and brings delusion to men. ॥ 5 ॥
O Lord of gods! Can the worlds be without origin, though they have bodies? Is their creation possible without a creator? Who else but God can initiate the creation of the worlds? Because they are fools they raise doubts about Your existence. ॥ 6 ॥
Different paths (to realization) arc enjoined by the three Vedas, by Sankhya, Yoga, Pashupata (Shaiva) (doctrine and Vaishnava Shastras. People follow different paths, straight or crooked, according to their temperament, depending on which they consider best, or most appropriate–and reach You alone just as rivers enter the ocean. ॥ 7 ॥
O Giver of boons! A great bull, a wooden hand rest, an axe, a tiger skin, ashes, serpents, a human skull and other such things–these are all You own, though simply by casting Your eyes on gods You gave them great treasures which they enjoy. Indeed one whose delight is in the Self cannot be deluded by the mirage of sense objects. ॥ 8 ॥
O Destroyer of the demon Pura, some say that the whole universe is eternal while others say that all is transitory. Others still hold that it is eternal and non-eternal — having different characteristics. Bewildered by all this, I do not feel ashamed to praise You; indeed my loquacity is an indication of my boldness. ॥ 9 ॥
O Girisha, when You took the form of a pillar of fire, Brahma trying from above and Vishnu trying from below failed to measure You. Afterward, when they praised You with great faith and devotion, You revealed yourself to them of Your own accord; does not surrender to You bear fruit? ॥ 10 ॥
O Destroyer of Tripura, it was because of that great devotion, which prompted him to offer his heads as lotuses to Your feet, that the ten-headed Ravana was still with arms and eager for fresh war after he had effortlessly rid the three worlds of all traces of enemies. ॥ 11 ॥
But when he (Ravana) extended the valour of his arms-whose strength was obtained by worshipping You- to Kailas, Your abode, You moved the tip of Your toe, and he did not find a resting place even in the nether world. Truly, when affluent the wicked become deluded. ॥ 12 ॥
O Giver of boons, since Bana was the worshipper of Your feet is it to be wondered at that he had the three worlds at his command and put to shame the wealth of Indra? What prosperity does not come from bowing down the head to You? ॥ 13 ॥
O Three-Eyed One, who drank poison out of compassion for gods and demons when they were distraught at the sudden prospect of the destruction of the universe, surely the dark blue stain on Your throat has beautified You. Even deformity is to be admired in one who is given to freeing the world of fear. ॥ 14 ॥
O Lord, the god of love, whose arrows never fail in the world of gods and men, become nothing but an object of memory because he looked on You as an ordinary god (his body being burnt by Your look of wrath). An insult to the self-controlled is not conducive to good. ॥ 15 ॥
When You danced to save the world, the earth was suddenly thrown into a precarious state at the striking of Your feet; the spatial regions and the hosts of stars felt oppressed by the movement of Your massive club-like arms, and the heavens became miserable as their sides were constantly struck by Your waving matted hair. Indeed it is Your very mightiness which is the cause of the trouble. ॥ 16 ॥
The river which pervades the sky and whose foam crests look all the more beautiful because of stars and planets, seems no more than a drop of water when on Your head. That same river has turned the world into islands surrounded by waters. From this can be judged vastness of Your divine body. ॥ 17 ॥
When You wanted to burn the three cities of the demons – which were but a piece of straw to You–the earth was Your chariot, Brahma Your charioteer, the great mountain Meru Your bow, the sun and the moon the wheels of Your chariot, Vishnu Your arrow. Why all this paraphernalia? The Lord is not dependent on others. He was only playing with things at His command. ॥ 18 ॥
O Destroyer of the three cities, Hari rooted out His own lotus-eye to make up the difference when one flower was missing in His offering of 1,000 lotuses to Your feet. For this great devotion, You awarded the discus (Sudarshan Chakra) ~ with which Hari protects the three worlds. ॥ 19 ॥
When a sacrifice has ended, You ever keep awake to bestow its fruit on the sacrificer. How can any action bear fruit if not accompanied by the worship of You, 0 Lord? Therefore, knowing You to be the Giver of fruits of sacrifices and putting faith in the Vedas, people become resolute about the performance of sacrificial acts. ॥ 20 ॥
O Giver of refuge, even that sacrifice where Daksha, the Lord of creation and expert in sacrifices, was the sacrificer, rishis were priests, gods participants, was destroyed by You who are habitually the Giver of fruits of sacrifices. Surely sacrifices cause injury to the sacrificers in the absence of faith and devotion. ॥ 21 ॥
O Lord, the fury of You who became a hunter with a bow in hand has not as yet left Brahma who, overcome by incestuous lust and finding his own daughter transforming herself into a hind, desired to ravish her in the body of a stag and keenly pierced by Your arrows, he (Brahma) has fled to the sky ॥ 22 ॥
O Destroyer of the three cities, 0 Giver of boons, is Parvati who saw the god of love, bow in hand, burnt like a piece of straw in a minute by You, still proud of her beauty and believing that You are fascinated by her, because she was allowed to occupy half Your body because of her austerities? Ah, surely all women are under delusion. You have completely conquered Your senses. ॥ 23 ॥
O Destroyer of the god of love, 0 Giver of boons, Your play is in cremation grounds, Your companions are ghosts, You smear Your body with the ashes of burnt bodies, human skulls are Your garland-all Your conduct is indeed inauspicious. But You promote the greatest good of those who remember You. ॥ 24 ॥
You are indeed that inexpressible Truth which the yogis realize within through concentrating their minds on the Self and controlling the breath according to the directions laid down in the scriptures, and realizing which Truth they experience rapturous thrills and shed profuse tears of joy; swimming as it were in a pool of nectar they enjoy inner bliss. ॥ 25 ॥
The wise hold this limiting view of You: You are the sun, You are the moon, You are fire, You are air, You are water, You are space, You are the earth and You are the Self. But we do not know the things which You are not. ॥ 26 ॥
O Giver of refuge, with the three letters A, U, M, indicating the three Vedas, three states, three worlds and the three gods, the word AUM(Om) describes You separately. By its subtle sound, the word Om collectively denotes You – Your absolute transcendental state which is free from change. ॥ 27 ॥
O Lord! Bhava, Sharva, Rudra, Pashupati, Ugra, Mahadeva, Bhima, and Ishana-these eight names of Yours are each treated in detail in the Vedas. To You, most beloved Lord Shankara, of resplendent form, I offer salutations. ॥ 28 ॥
O Lover of solitude, my salutations to You who are the nearest and the farthest. 0 Destroyer of the god of love, my salutations to You who are the minutest and also the largest. 0 Three-eyed one, my salutations to You who are the oldest and also the youngest. My salutations to You again and again who are all and also transcending all. ॥ 29 ॥
Salutations to You as Brahma in whom rajas prevails for the creation of the universe. Salutations to You as Rudra in whom tamas prevails for its destruction. Salutations to You as Vishnu in whom sattva prevails for giving happiness to the people. Salutations to You, 0 Shiva, who are effulgent and beyond the three attributes. ॥ 30 ॥
O Giver of boons, how poor is my ill-developed mind, subject to afflictions, and how boundless Your divinity- Eternal and possessing infinite virtues. Though terror–stricken because of this, I am inspired by my devotion to offer this hymnal garland at Your feet. ॥ 31 ॥
O Lord, if the black mountain be ink, the ocean the inkpot, the branch of the stout wish-fulfilling tree a pen, the earth the writing leaf, and if taking these the Goddess of Learning writes for eternity, even then the limit of Your virtues will not be reached. ॥ 32 ॥
The best of Gandharvas, Pushpadanta by name, composed in great devotion this beautiful hymn to the Lord, who is worshipped by demons, gods, and the best of sages, whose praises have been sung, who has the moon on His forehead, and who is attributeless. ॥ 33 ॥
The person who with purified heart and in great devotion always reads this beautiful and elevating hymn to Shiva, becomes like Shiva (after death) in the abode of Shiva, and while in this world gets abundant wealth, long life, progeny and fame. ॥ 34 ॥
There is no God higher than Shiva, there is no hymn better than the hymn on the greatness of Shiva, there is no mantra more powerful than the name of Shiva, there is nothing higher to be known than the real nature of the Guru. ॥ 35 ॥
Initiation into spiritual life, charities, austerities, pilgrimages, the practice of yoga, the performance of sacrificial rites – none of these gives even a sixteenth part of the merit that one gets by reciting the hymn on the greatness of Shiva. ॥ 36 ॥
The Lord of Gandharvas, Pushpadanta by name, is the servant of the God of gods who has the crescent moon on his forehead. Fallen from his glory due to the wrath of the Lord, he composed this very beautiful uplifting hymn on the greatness of Shiva to regain His favor. ॥ 37 ॥
If one with single-minded devotion and folded palms reads this unfailing hymn composed by Pushpadanta, which is adored by great gods and the best of sages and which grants heaven and liberation, one goes to Shiva and is worshipped by Kinnaras (celestial beings). ॥ 38 ॥
Thus ends this unparalleled sacred hymn composed by Pushpadanta and describing the glory of God Shiva in a most fascinating manner. ॥ 39 ॥
This hymn worship is offered at the feet of Shiva. May the ever beneficent Lord of gods be pleased with me at this! ॥ 40 ॥
I do not know the truth of your nature and who you are- O great God my salutations to your true nature. ॥ 41 ॥
Whoever reads this once, twice or thrice (in a day) revels in the domain of Shiva, bereft of all sins. ॥ 42 ॥
If a person learns by heart and recites this hymn, which flowed from the lotus mouth of Pushpadanta, which destroys sins and is dear to Shiva and which equally promotes the good of all, Shiva, the Lord of creation, becomes very pleased. ॥ 43 ॥
thus ends the hymn called – “Shiva Mahimna Stotra”
– Chant Stotra in Other Languages –
Shiva Mahimna Stotram in Sanskrit – English – Bengali – Gujarati – Kannada – Malayalam – Telugu – Tamil